Chapter one.

~ Alison Lilian Hale

‘Alison kom je nog naar beneden of hoe zit dat?’ Schreeuwde mijn beste vriendin Rown naar boven.

Ik stond inmiddels al een uur in mijn kamer om me klaar te maken voor mijn verjaardag. Alle gasten waren al beneden en dat was duidelijk te horen. Er miste alleen twee hele belangrijke mensen, mijn moeder en mijn beste vriend, Ashton Irwin. Zuchtend keek ik nog een keer in de spiegel en na nog een keer diep ademhalen liep ik dan toch naar beneden.

‘Eindelijk! Ik dacht dat ik je naar beneden moest sleuren,’ zei Rowan terwijl ze met haar ogen rolde.

Lachend gaf ik haar een duw tegen haar schouder ‘Oh hou toch je mond’

Zodra ik de woonkamer in liep begon iedereen ‘happy birthday’ voor me te zingen. Ik voelde mijn wangen rood worden, als ik iets haatte dan was het wel in het middelpunt van belangstelling staan. Mijn vader, die het hardste zong, keek trots om zich heen. Ik wist dat hij het ook moeilijk had. Dit was mijn tweede verjaardag zonder mama en het was gewoon niet hetzelfde. Toen iedereen gestopt was met zingen kwam mijn tante binnen met een grote taart in haar handen, ze had een brede glimlach op haar gezicht en haar ogen straalde. Ze was altijd gek op verjaardagen, taarten maken en verassingen organiseren waren haar favoriete bezigheid. Ik was benieuwd of ze dit jaar ook een verassing voor me gepland had, stiekem hoopte ik van niet maar mijn tante kenende kwam ik er niet onderuit. De gedachte maakte me altijd een beetje bang, ik wist nooit goed hoe ik moest reageren als iemand me spontaan versaste. Vorig jaar had ze een puppy voor me gekocht, dat arme beestje had heel de dag in een doos gezeten en was zo blij toen ik heb eruit haalde. Ik was gelijk verliefd op hem geworden maar mijn vader zei dat we hem niet konden houden. Natuurlijk hadden mijn tante en ik er alles aan gedaan om hem van gedachte te laten veranderen maar niks hielp. Later begreep ik waarom, mam had altijd al een labrador puppy gewilt en raad eens wat ik kreeg.. Juist, een labrador.

‘Ali, heb je al wat van Ashton gehoord vandaag?’ Vroeg mijn tante toen ze naast me kwam zitten.

Iedereen was taart aan het eten maar toen ze Ash zijn naam hoorde keek de helft van mijn familie nieuwsgierig onze kant op. Mijn tante gaf me een verontschuldigde glimlach en knikte me bemoedigend toe.

‘Uhh ja, hij heeft vannacht om twaalf uur gebeld en hij en de jongens hebben voor me gezongen,’ zei ik zo vrolijk mogelijk.

Ik had zo graag gewilt dat Ashton hier was maar sinds hij aan de andere kant van de wereld zat lukte het hem niet om er vandaag te zijn.

‘Hoe gaat het met hem? Hij is op tour met zijn band toch?’ vroeg mijn oma glimlachend.

Iedereen in de familie was gek op Ashton en dat nam ik ze niet kwalijk. Ashton was geweldig en ik miste hem verschrikkelijk. Ik slikte de brok ik mijn keel weg

‘Ja dat klopt, ze touren op dit moment met One Direction’

‘Dat is geweldig lieverd, je bent vast heel trots op hem!’

Ik knikte. Natuurlijk was ik trots op hem, ik was al vanaf dag een zijn grootste fan en ik steunde hem in alles wat hij deed. Het enige wat ik niet leuk vond aan het feit dat mijn beste vriend beroemd was, was dat ik hem bijna nooit meer zag. Hij was mijn alles en niemand, zelfs mijn vader niet kon zijn plaats innemen. Soms huilde ik mezelf in slaap, ik had hem nodig en ook al wilde hij er voor me zijn, kon dat gewoon niet altijd.

‘Ali?’ Rowan kwam aan mijn andere kant zitten, ze had een bezorgde blik in haar ogen en ik wist dat ze de enige in deze kamer was die mijn pijn zag.

‘Er is niks’

Ik glimlachte naar haar, het was een neppe lach maar ze leek het te geloven.

----
OMG al 28 abo's en super veel reacties!! Dank jullie wel!! Dat maakt me echt heel blij (:
Ik hoop dat jullie het leuk vinden, let me know what you think (: xxx