1. Een nieuw huis, een nieuw begin

Ik staarde uit het raam niet in staat om iets anders te doen. Ik hoorde mijn ouders praten maar bestede er geen aandacht aan. Ik keek naar de huizen die voorbij kwamen, soms zag ik iemand lopen maar ik had geen tijd om de mensen te bestuderen daarvoor reden we te snel. Met een zucht ging ik recht zitten en keek voor me uit. Mijn moeder draaide zich even naar me om en glimlachte voordat ze weer verder ging praten met mijn vader. Ik keek naar mijn telefoon om te zien hoe laat het was, maar dat ding bleef zwart. Met een zucht legde ik mijn telefoon naast me. Pff waarom duren auto ritten toch altijd zolang. Waarom konden we niet gewoon thuis blijven wonen in plaats van naar de anderen kant van het land te verhuizen. Een kwartier later kwamen we in de straat aan waar mijn nieuwe leven zal beginnen.

De laatste doos sjouwde ik naar mijn kamer. Met een zucht ging ik op een van de dozen zitten en keek mijn kamer rond. De kamer was wel wat groter dan mijn oude kamer maar het scheelde niet veel. Ik keek naar buiten en zag dat ik uitkeek over een weiland die precies achter ons huis stond. Ik staarde er even naar totdat ik mijn moeder mijn naam hoorde roepen. Met tegenzin liep ik naar beneden waar mijn moeder me op stond te wachten. “Wil je even naar de winkel gaan, liefje dan kunnen ik en je vader nog even rustig uitpakken.” Zegt mijn moeder terwijl ze door mijn bruine haren aait. Met tegenzin zei ik ja en mijn moeder gaf me een boodschappenlijstje. Ze zei me nog even snel hoe ik moest lopen en ging toen verder met uitpakken. Ik bestudeerde het boodschappenlijstje nog even snel voordat ik vertrok. Ik nam niet de moeite om mijn jas te pakken daarvoor was het toch redelijk warm genoeg. Ik opende de deur en liep naar buiten. Linksaf, Rechtsaf, rechtdoor, rechtsaf, o nee toch linksaf. Na veel moeite kwam ik eindelijk bij de winkel. Ik liep recht op de deur af maar besefte te laat dat het de uitgang was. Met een harde klap viel ik op de grond terwijl ik verward naar de deur staarde. Ik hoorde achter me iemand lachen en keek nieuwsgierig om. Daar zag ik een meisje staan vast rond mijn leeftijd met lang bruin haar en bruine ogen. Lachend kwam ze op me afgelopen en stak haar hand uit. Met een rood hoofd nam ik haar hand aan en hees mezelf op. Ze glimlachte even naar me. “Joëlle, wat is jou naam?”
“Stefen.” Mompelde ik zacht terwijl ik haar aankeek.
“Jou heb ik nog nooit gezien hier, je komt hier niet vandaan he?” Vraagt Joëlle. Ik schud mijn hoofd.
“Ik ben net verhuisd ik woon een paar straten verder.” Joëlle knikt begrijpt.
“Nou ik moest maar is gaan leuk om je ontmoet te hebben Stefen.” Zegt ze en ze zwaait nog snel naar me voor ze de hoek omgaat. Zwijgend kijk ik haar na totdat ik besef wat ik hier ook alweer kwam doen en liep de winkel in.