Season 3 Chapter 15 - Season Finale

Vera

Het kosten ons nauwelijks moeite om in het hart van het district te komen en zoals Sandra al verteld had, was hier nauwelijks schade.
Het enige wat te zien was, waren de ijsplekken die op de huizen zaten.
Langzaam drongen we het hart van het district binnen en steeds meer ijswachters doken tevoorschijn.
Ik zag in de ogen van de ijswachters dat ze schrokken van de hoeveelheid vuurstrijders.
‘Vader, ga naar het hoofdplein en haal de mensen over om te vechten!’ riep Sandra naar de vuurkoning.
Maltras draaide zich om, wenkte dat ik mee moest komen en samen renden we richting het hoofdplein.

Toen we bij het hoofdplein aankwamen, keek ik verbaasd om me heen.
‘Dit is dus hoe een normaal vuurdistrict eruit hoort te zien’ zei ik meer tegen mezelf.
Midden op het plein stond een kleine toren met daaromheen verschillende vestigingen.
Eromheen stonden vuurkolven die niet aangestoken waren, maar waar ijs in zat.
We besloten om eerst de toren over te nemen voordat we de mensen gingen over halen om in een opstand te komen.
Ik liep voorop en schoot terwijl we naar binnen liepen verschillende ijswachters dood.
Een grote wenteltrap liep richting naar boven en verschillende ijswachters kwamen de trap afgerend.
Maltras vormde een vuurbol en schoot die op de ijswachters af.
Toen de vuurbol in aanraking kwam met de ijswachters, ontplofte hij en vuur schoot over de trap heen.
Ik bereikte als eerste de top van de toren en rende via een deur naar buiten.
Helemaal bovenop de toren was een plateau waar je uitzicht had op het gehele district.
Maltras kwam naast mij staan en keek naar beneden.
Verschillende vuurstrijders waren uit hun huizen gekomen en keken omhoog.
‘Vuurdistricten 11, 12, 13 en 14 zijn al in onze handen en we zijn hier vandaag om ons eerste grote vuurdistrict weer terug te veroveren. Vecht met ons mee en jaag de ijswachters weer terug naar het ijsrijk!’
Sommige vuurstrijders schoten in de lach en gingen weer terug naar binnen.
‘De kleinere districten hadden misschien nog hoop, maar dat is hier anders’ hoorde we ineens een stem achter ons zeggen.
Ik draaide me om en zag een meisje met bruin haar staan.
Aan haar outfit te zien was ze een vuurstrijder.
‘Mijn naam is Olivia en het spijt me dat ik het moet zeggen, maar jullie missie zal niet slagen vandaag’.
‘Weet je wel wie ik ben?’ vroeg Maltras.
‘Natuurlijk majesteit’ zei Olivia. ‘Maar u weet toch dat het ijsvolk een spelletje met jullie speelt?’
‘Een spelletje?’ vroeg ik verbaasd.
Ondertussen hoorde ik dat de vuurstrijders het hoofdplein hadden bereikt en toen ik een blik naar beneden wierp, zag ik dat we alsnog gingen winnen, ook al kregen we niet de steun van de inwoners van 10.
‘Het ijsrijk laat jullie expres winnen’ zei Olivia.
‘Dat is onzin’ zei Maltras. ‘Wij hebben 11 t/m 14 terecht teruggewonnen’.
‘District 10 zal ook nog van jullie zijn vandaag’ zei Olivia. ‘Maar daarna houd het op’.
‘En waarom ben jij zo zeker van je zaak?’ vroeg Vera.
‘Draai je maar is om en zie wat er achter district 10 ligt’ zei Olivia.
Maltras en ik draaiden ons om en keken naar de horizon.
Ik moest mijn ogen ver dicht knijpen om te zien wat er lag aan de horizon, maar toen ik het eenmaal zag, werd ik licht in mijn hoofd.
‘Districten 10 t/m 14 zijn gescheiden van 1 t/m 9 via een muur van ijs, honderden meters hoog en tientallen meters dik. Het is streng bewaakt en ondoordringbaar, bijna net zo ondoordringbaar als de muren van Cornelius
City. Aan jullie blikken te zien wisten jullie hier niet van?’
‘Nee’ fluisterde Maltras bijna. ‘Dit wisten wij niet’.
‘DE IJSWACHTERS ZIJN TERUG NAAR HET IJSRIJK, VUURDISTRICT 10 IS VAN ONS’ hoorde ik Sandra luid roepen.
Ik wierp een blik naar beneden en keek Sebastian recht aan.
Vragend haalde hij zijn schouders op en ik schudde nee.
Ook al was vuurdistrict 10 weer in de handen van het vuurvolk, 1 tot en met 9 waren onbereikbaar voor ons.

Tanja

‘We zijn vandaag bij een gekomen, om iets groots te aanschouwen’ begon Johno.
‘Na een tijdperk waarin we alleen ijskoninginnen kende, hebben we eindelijk weer een ijskoning. Maar na vandaag zal het ijsrijk een ijskoning én een ijskoningin kennen, iets wat zelden voor komt’.
Terwijl Johno met zijn speech verder ging, staarde ik naar Liam en Melodie die droevig naar mij keken.
Ik voelde dat Christopher in mijn hand kneep, dus ik keek snel weer Christopher recht in de ogen.
Ik had gemengde gevoelens bij deze bruiloft.
Aan de ene kant miste ik mijn oude leventje met Melodie en Lilly, maar nu Lilly niet meer onder ons was, voelde het goed om een nieuw leven te beginnen. En dat ik daarbij ijskoningin zou worden, zou al helemaal geweldig zijn.
‘Dan gaan we nu over tot het officiële moment’ sprak Johno.
Iedereen in de zaal ging staan en ging door een knie.
Behalve Margriet en haar kinderen, die deden een stap naar voren en legde hun rechterhand op de plaats waar hun hart lag.
‘IJskoning Christopher, neemt u vrouwe Tanja tot uw wettige echtgenoot en accepteert u hiermee dat vrouwe Tanja voortaan IJskoningin Tanja zal zijn?’
‘Ja’ sprak Christopher liefdevol uit.
‘Vrouwe Tanja, neemt u IJskoning Christopher tot uw wettige echtgenoot en accepteert u de rol als IJskoning en zult u uw liefde geven aan het ijsvolk?’
‘Ja’ zei ik volmondig.
Johno kwam naar mij toegelopen en zette een zilveren tiara op mijn hoofd.
Iedereen stond op terwijl wij de ringen aan deden.
‘Dan geef ik jullie de zegen en zijn jullie man en vrouw. LANG LEVEN IJSKONINGIN TANJA!’ riep Johno.
‘LANG LEVEN IJSKONINGIN TANJA!’ riep de gehele zaal.
Christopher bood zijn arm aan en samen liepen we richting het balkon, waar de mensen stonden die een glimp van mij wilde zien.
We liepen en maar trappen op en kwamen vervolgens aan op het balkon.
De zon scheen fel in mijn ogen maar toen ik eenmaal beter zicht had, schrok ik van de menigte die voor mij stond.
Ik had de bevolking van de hoofdstad nooit goed kunnen bekijken.
Iedereen had lichtblauwe of donkerblauwe haren en opvallende kleding aan.
Alle vrouwen waren zwaar opgemaakt met zoveel mogelijk blauw en hier en daar stonden zelfs mannen die opgemaakt waren.
Iedereen begon te juichen en lachend en stralend, zwaaide ik mijn volk toe.

Fabian

Ik was inmiddels de hoofdstad binnen gekomen zonder problemen.
Tegen enkele ijswachter die ik tegen kwam, zei ik dat ik onderweg was naar het ijspaleis voor extra bemanning en ze geloofden het allemaal.
Ik zag inmiddels het ijspaleis liggen en onderweg kwam ik alleen maar vrolijke en lachende mensen tegen.
Als je ze zo zag, zou je niet zeggen dat deze mensen uit waren op een oorlog.
Ik was inmiddels aan het rennen, want ik moest zo snel mogelijk bij Liam, Melodie en Tanja zien te komen.

Tanja

Christopher en ik waren inmiddels weer beneden en begroetten al onze gasten.
Op een gegeven moment kwam Margriet samen met haar kinderen naar ons toegelopen.
‘Tanja, dit is ijsprinses-regentes samen met haar kinderen ijsprins Cheddar en ijsprinses Chelsy uit het zuiden. Margriet heeft de leiding in het zuiden, zodat ik me bezig kan houden met het noorden’ zei Christopher.
‘Prettig kennis te maken, majesteit’ zei Margriet.
‘Eens gelijk’ zei ik zo netjes mogelijk.
‘Het is fijn om te zien dat mijn neefje het goed doet als ijskoning’ zei Margriet. ‘En dat hij nu iemand heeft om hem een beetje in het gareel te houden’ zei ze erachteraan met een knipoog.
Op dat moment zag ik Melodie en Liam naar buiten lopen met twee ijswachters achter zich aan.
‘Als jullie mij willen excuseren, ik ga even naar het toilet’ zei ik.
Margriet, Cheddar en Chelsy maakten een kleine buiging en ik liep richting de toilet, maar eigenlijk richting de tuin.

Fabian

Toen ik bij het ijspaleis aankwam, zag ik dat het hele plein vol stond met lachende, drinkende mensen die proostten op hun nieuwe ijskoningin.
Ik was erg benieuwd hoe de nieuwe ijskoningin eruit zou zien en of het net zo’n heks zou zijn als Madelief was.
‘Hey jij daar!’ riep ineens een ijswachter naar me.
‘De gevangenen lopen in de tuin met slechts 2 ijswachters. Ga daar heen en zorg ervoor dat ze direct weer terug naar binnen gaan’.
Ik kon de ijswachter wel zoenen van blijdschap en knikte naar hem.
De gevangenen moesten Liam, Melodie en Tanja zijn.
Ik zette het op een rennen en rende richting de tuin.
De koninklijke tuin leek wel een groot doolhof als je slechts naar drie personen zocht.
Ik kwam geen einde aan, tot dat ik Liam en Melodie eindelijk zag staan toen ik om de hoek kwam gelopen.
Ik dook meteen weer terug en keek toe hoe de situatie was.
Ik schrok toen ik slechts Melodie en Liam zag staan met twee ijswachters naast hun.
Melodie en Liam zaten op een bankje en de ijswachters liepen op en neer naast het bankje.
Ik keek of er niemand in zicht was, pakte mijn boemerang en gooide hem richting de ijswachters.
De ijswachters werden beide getroffen door mijn boemerang en ik behendig ving ik mijn boemerang weer op.
Liam en Melodie sprongen meteen omhoog en ik kwam tussen de bossen vandaan.
Met grote ogen keken ze naar mij alsof ik een vreemde was en toen pas realiseerde ik me dat ik mijn ijswachters uniform nog aan had.
Ik deed mijn helm af en Melodie barstte direct in tranen uit.
Ik rende naar Liam en Melodie toe en omhelsde hen beide.
‘Ik heb jullie zo gemist’ fluisterde ik.
‘Wat doe je hier in godsnaam?’ vroeg Liam met grote ogen. ‘Het gehele ijsvolk is naar je op zoek en de sterkste ijswachters lopen hier rond’.
‘Melodie, Liam!’ hoorde ik ineens een stem roepen.
‘Ah daar zijn ju’ maar verder kwam het meisje niet.
Met grote ogen staarde we elkaar aan en pas toen ik diep in haar ogen keek, zag ik wie het was en realiseerde ik me dat dit foute boel was.
‘Tanja?’ fluisterde ik.
‘Fabian’ zuchtte Tanja.
‘Jij bent de nieuwe ijskoningin?’ vroeg ik.
‘Inderdaad’ zei Melodie.
‘Oké, we hebben niet veel tijd, we moeten nu gaan’ zei ik.
Melodie sprong op mijn rug en met een hand kreeg ik Liam’s pols.
Met mijn andere hand reikte ik naar Tanja en gebaarde dat ze mee moest gaan.
‘Ik blijf hier’ zei ze vervolgens. ‘Ik ben de nieuwe ijskoningin en ik beveel jullie om te blijven of ik roep al mijn ijswachters’.
‘Tanja, dit kun je niet menen’ zei Melodie snikkend.
‘Tanja, wat doe je hier nou weer in de tuin?’ vroeg Christopher die ineens achter Tanja stond, maar toen pas zag hij mij staan met Melodie op mijn rug en Liam naast me.
‘De ster’ fluisterde Christopher. ‘De moordenaar van mijn moeder!’ schreeuwde hij nu.
‘WACHTERS, DE MOORDENAAR VAN MADELIEF IS IN DE TUIN!’
Overal kwamen ijswachters aangerend en ik kon maar één ding doen.
Ik liet mijn lichaam oplichten en sprong de lucht in.
Liam en Melodie staarde nog naar Tanja, die ons met tranen in haar ogen terug aanstaarde.
Verschillende ijsstralen achtervolgden ons nog de lucht in, maar ik was al te hoog waardoor ze opgingen in het niets.
En zo snel als ik maar kon, vlogen we terug naar district 10, zonder Tanja.

‘Vuurdistricten 11 tot en met 14 zijn al van ons’ zei ik. ‘En als het goed is zou 10 nu ook van ons moeten zijn’.
‘Er is veel gebeurd toen wij gevangen zaten’ zei Liam.
‘Maar met trots kan ik jullie presenteren, vuurdistrict 10’ zei ik terwijl ik naar beneden wees.
Toen ineens zag ik dat iedereen somber voor zich uit staarde. Normaal gesproken na een overname was het een groot feest, maar dat was nu wel anders.
Ik keek om me heen om een reden te zoeken voor hun somberheid.
‘Fabian’ zei Melodie ineens. ‘Ik denk dat ik de reden zie van hun verdriet’.
Melodie wees richting de horizon, waar een honderden meters hoge ijsmuur stond.
‘Dit kan niet waar zijn’ zei ik terwijl ik de daling in zette.
Ik landde soepel op mijn voeten en Melodie sprong van mijn rug.
‘FABIAN IS TERUG!’ riep Sandra blij toen ze mij zag.
Iedereen werd meteen een stuk vrolijker en Vera zakte in elkaar van verdriet en blijdschap toen ze haar broer en nichtje zag.
‘LIAM, MELODIE!’ schreeuwde ze huilend.
Liam en Melodie kwamen meteen in beweging en doken bovenop Vera.
Lachend stonden ze met z’n drieën op terwijl Sebastian, Joey, Sandra en Maltras naar mij toe kwamen gelopen.
‘Fabian, wat is er?’ vroeg Joey verbaasd.
‘Wacht waar is Tanja?’ vroeg Vera.

‘Tanja is de nieuwe ijskoningin’ zei ik droevig ‘Ze wilde niet mee komen. We zijn haar kwijt’.