Malka / Kopa / Simba

Al een maand later ging ik net zoals Oom Kopa naar het verboden land. De Hyena,s Kwamen opeens op me af en ik rende weg. Ik zag dat een tak gebroken was, waar de enige uitweg was. Ik werd gekrabd in mijn zij en werd gebeten in mijn wang. Ik rende na 5 minuten toch weer weg. Ik moest springen. Dat deed ik en ik rende naar het koningsrots, met de Hyena,s achter me aan. "HELP" riep ik. Kovu kwam aangerend en jaagde de Hyena,s weg. "Ik heb zoveel pijn" kreunde ik. Kovu tilde me op en rende met mij op zijn rug, naar de koningsrots. Ik liep mank naar het puntje en ging daar liggen. "Oom Kopa. Als je hier bent, dan wil ik zeggen dat ik bijna hetzelfde heb meegemaakt. Ik was zo bang" zei ik en ik begon zachtjes te huilen.


Kopa POV

Ik hoorde hoe Malka tegen mij praatte. Ik was ook heel bang. Ik liep naar hem toe en liet mezelf zien. "Hallo, Malka. Ik ben het, Kopa" zei ik. Malka keek me met vochtige ogen aan. "Oom Kopa" zei hij snikkend. "Ik weet hoe jij je voelt. Ik was ook heel bang. Het is al goed. Je bent veilig. Maar ik waarschuw je: Verlaat de Pride-Lands niet" zei ik. "Ik begrijp het" zei Malka. Ik liep naar Simba toe. "Ik hou van je en ik mis je. Bedankt dat je het verhaal verteld had. Tot vannacht" zei ik. Ik liep weg.


Simba POV

Het was al nacht. Ik viel in slaap en kreeg een geweldige droom.

Ik hoorde geroep. "Papa" zei een stem. Ik draaide me om en liep naar het puntje van het koningsrots. "Kopa" zei ik ontroerend. Kopa liep langzaam naar me toe. Hij legde zijn poot op de mijne. Hij leunde daarna tegen me aan. Het voelde zo vreugdevol, en het was heel ontroerend. Ik kon hem aanraken. Ik lachte en Kopa begon te spinnen. Hij gaf me kopjes en keek me aan. "Mufasa houdt van je. Sarabi houdt van je, ik hou van je en we missen je allemaal. Maar blijf sterk. Ik kom elke nacht naar je toe. Dat beloof ik" zei hij. Mufasa en Sarabi kwamen aanlopen. Mufasa sloeg een poot om me heen. "Hey, zoon" zei hij. Sarabi glimlachte naar me. "We missen je zo erg. Je bent heel dapper. Net zoals ons" zei Sarabi. "We moeten gaan. We zitten wel tussen hemel en aarde, maar het is tijd om te gaan" zei Mufasa. "Maar ik heb beloofd om bij Papa te blijven" zei Kopa. "Het moet" zei Sarabi. Mufasa en Sarabi gingen weg. Ik klemde Kopa stevig tegen me aan. "Ik hou van je. En ik zal je missen" zei Kopa. Hij liet me langzaam los en hij liep naar de zon. Het zag er zo mooi uit. Ik staarde ernaar.

Ik werd wakker. De zon kwam al langzaam op. Ik voelde dat ik vochtige ogen had en merkte dat ik in mijn slaap gehuild had. Ik liep naar buiten en keek naar de zon.