Kiara / kopa

Het was al 4 jaar later. Ik en Kovu hadden een kind. Genaamd: Malka. Hij was net pas geboren. Ik dacht aan Kopa. Malka had Kopa,s ogen. Ik barstte in tranen uit. Kopa was een van de beste die ik als baby kende. Hij was een goeder broer, en zou ook een goede oom zijn als hij nog leefde, maar hij was nog steeds een kind, die al heel lang dood was. Kovu had medelijden met me. Het enige wat hij kon doen, was er voor me zijn. Simba had ook gehuild omdat Malka,s ogen op die van Kopa leken. Rafiki kwam aanlopen. "Ik ga Malka zo meenemen naar het puntje naar de koningsrots" zei hij. "Laat hem niet vallen" zei Zazu. Ik lachte om Zazu,s opmerking. Kovu glimlachte. "Het is tijd" zei hij.


Kopa POV

Ik zag hoe Rafiki het welpje vasthield. "Zijn naam is Malka" zei Sarabi. Rafiki hielt Malka in de lucht. Ik lachte. Mufasa ook. Simba keek opeens naar ons. "Hoi pap" riep ik. Simba glimlachte. "Gefeliciteerd, Kopa. Je bent oom" zei hij en een traan stroomde over zijn wang. Ik voelde zijn verdriet en huilde ook. Mufasa hielt me vast. Sarabi glimlachte. Malka werd neergezet en ik zag hoe hij lachte. Ik liep naar beneden en ging naar Simba toe. "Kan je me nog steeds zien" vroeg ik. Simba knikte. Ik keek hem aan. "Ik vindt dat we voor altijd bij elkaar moeten zijn. Diep in de nacht. Als je slaapt, dan kom ik bij je langs" zei ik. Ik legde mijn poot op Simba,s poot. Simba voelde het en gaf me een kopje. "Ik hou van jou. En ik mis je. Vertel het verhaal aan Malka. Het verhaal over mijn leven" zei ik. Simba knikte en ik ging weg.