Maar een droom

Ik knipper met mijn ogen tegen het felle licht. Het was allemaal een droom geweest. Ik was samen met tante naar het ziekenhuis gegaan om mama te zien en ben op de stoel in haar kamer in slaap gevallen. Ik slaak een zucht en klauter van de stoel af. Wanneer mijn voet de grond raakt bevries ik. Aan het voeteneind van mijn mama's bed staat een donkere gedaante. Meteen herken ik hem. Hij had mijn vader vermoord. Ademloos blijf ik hem aanstaren. Hij wijst met zijn hand naar mama. `Mama?' fluister ik angstig. De gedaante knikt langzaam. Mama blijft levenloos liggen. `Je mag haar niks aan doen!' gil ik boos. De gedaante kijkt mij even aan en dan naar mama. In een grijns ontbloot hij zijn tanden. `Nee!' gil ik en ren naar de gedaante. Woedend spring ik naar hem toe, maar ik ga dwars door de gedaante heen. Snel klim ik overeind, maar de gedaante is verdwenen. Snel spurt ik naar mama. Ze is nog steeds vredig aan het slapen.`Mam!' roep ik en schudt aan haar schouders. `Mama! Wakker worden!' gil ik en tranen rollen over mijn wangen. Mama moet mij beschermen tegen de enge gedaante. Waarom wordt ze niet wakker. `Mama!' Ik schudt nog harder. Plots weerklinkt er een geluid. Tante was de kamer binnen gelopen en had de thee die ze gehaald had op de grond laten vallen. `Diane wat doe je ?!?!' Snel trekt ze me bij mama weg. `Mama! Je moet wakker worden!' Ik probeer me los te worstelen uit tante's grip. `Diane kalmeer!' Boos zet ze me weer op de stoel neer. `Blijf!' roept ze en draait weer naar mijn moeder toe. Meteen komen er ziekenhuismedewerkers binnen zetten. `Laat ons maar.' roept een zuster en buigt zich over mama heen. Een andere ziekenhuismedewerker begint met tante te praten. Even dwaalt zijn blik af naar mij. `Het is misschien beter om haar hier weg te halen.' zegt de medewerker en tante pakt me vast. `Mama?' fluister ik angstig. `Met mama gaat het zo beter, maar dan moeten we wel even gaan.' fluistert tante mij toe. Ik wist dat tante liegt, tante liegt altijd, maar toch volg ik haar naar buiten. Snel zet ze mij op een stoel in de gang. `Wacht hier oké? Ik ga wat te drinken halen.' zegt tante en loopt weg. Ik bungel met mijn benen boven de grond. Plots komt een van de ziekenhuismedewerkers uit de kamer lopen. `Mama?' vraag ik en de ziekenhuismedewerker kijkt op. `Is dat je moeder?' vraagt hij. Ik knik vlug. `Oh is er een ouder met je mee op bezoek naar je moeder?' `Tante.' mompel ik. Tante komt net terug met twee bekers thee. `Ik ben haar tante. Wat is er?' vraagt ze.`Ik moet je onder vier ogen spreken.' Snel loopt tante met de ziekenhuismedewerker mee. Mama was dood ik wist het. Iets vertelde het me. Plots staat de donkere gedaante voor me en grijnst. Boos kijk ik hem aan. `Nee! Ga weg!' mompel ik woedend en duik in een. Voorzichtig reikt hij zijn hand uit naar mij. Mijn angst wordt steeds groter. `Heb jij mama vermoordt?'fluister ik angstig. De gedaantes grijns wordt nog groter en knikt. `Ga weg!' gil ik en sla zijn hand weg. Vlug klauter ik van de stoel af en ren zo snel als mijn benen kunnen naar tante toe. Ik grijp haar been vast en duw mijn gezicht erin. Als mama mij niet meer kan beschermen, zal tante mij dan maar moeten beschermen. Wanneer ik om kijk naar de gedaante is die verdwenen. `Maak je niet druk Diane alles komt goed. Dat beloof ik je' vertelt tante. Waarom moet tante nou altijd liegen.