Season 3 Chapter 13

Fabian

Het was nog donker en stil in district 13 en iedereen sliep nog.
Vandaag zou district 10 overgenomen worden en zouden we het eerste grote district in handen moeten hebben.
Deze keer zou de overname bij zonsopgang starten, dus ik moest voort maken.
Ik had namelijk hele andere plannen vandaag.
Ik stapte uit bed, kleedde me snel aan en legde een briefje op het nachtkastje van Sebastian, die samen met Joey in dezelfde ruimte als mij sliepen. ‘Maak je geen zorgen over mij, ik ben terug wanneer 10 in onze handen is. En nee ik vlucht niet voor de strijd, maar ik heb een andere missie vandaag’ had ik op het briefje geschreven.
Ik verliet het kleine optrekje en sloop over de straten van 13.
Sommige mensen waren al op om afscheid te nemen van hun familie, want iedereen wist dat de overname van 10 niet makkelijk zou gaan worden.
Ik kwam aan bij de wachttorens van 13 die inmiddels weer in gebruik waren.
‘Waar gaat de ster heen zo vroeg?’ vroeg een vuurstrijder die met zijn vuur op mij scheen.
‘Een ommetje maken in het bos’ loog ik.
‘Alleen?’ vroeg de vuurstrijder.
‘Is dat soms verboden?’ vroeg ik.
‘Het lijkt me alleen niet verstandig’ zei hij vervolgens.
‘Maak je geen zorgen, ik red me wel’ en ik liep door de wachttorens heen en ging richting het bos.
‘Liam, Melodie en Tanja, ik kom eraan’ fluisterde ik tegen mezelf.

Tanja

‘Jullie hebben vijf minuten om wakker te worden!’ werd er ineens vanaf de deur geschreeuwd.
Christopher zat meteen rechtop in bed en keek kwaad naar de deur.
‘Wie durft ons zo plotseling te wekken?!’ schreeuwde hij.
‘Het zijn je zussen’ zei ik terwijl ik mijn armen om zijn nek heen sloeg.
‘De bruiloft is vandaag weet je nog. Ze zijn gewoon opgewonden’.
Christopher gaf me een kus op mijn wang en liep de kamer half naakt uit, richting de badkamer.
Amira en Juliette kwamen naar binnen gehuppeld en sloten de deur achter zich dicht.
‘Tijd om je klaar te maken voor de ceremonie’ zei Juliette enthousiast.

Vera

Ik trok de deur achter me dicht, voor zover mijn optrekje een deur had en liep richting de verzamelplaats waar we hadden afgesproken.
Daar stonden al honderden vuurstrijders van districten 11, 12, 13 en 14.
Plotseling zag ik aan de gezichtsuitdrukkingen van Maltras, Sandra, Joey en Sebastian dat er iets aan de hand was.
Ik duwde wat vuurstrijders aan de kant en liep op het kleine groepje af.
‘Wat is er aan de hand?’ vroeg ik.
‘Fabian heeft ons verlaten’ zei Sebastian treurig en hij overhandigde een geschreven briefje aan me.
‘Maak je geen zorgen over mij, ik ben terug wanneer 10 in onze handen is. En nee ik vlucht niet voor de strijd, maar ik heb een andere missie vandaag’ stond er op het briefje geschreven.
‘Welke andere missie zou hij kunnen hebben?’ vroeg Maltras.
‘Shit, dit is mijn schuld’ zei ik terwijl ik naar het briefje staarde. ‘Ik miste gisteren op het feest mijn broer en nichtjes ontzettend en ik was best van slag. Ik vrees dat Fabian naar het ijspaleis is’.
‘Dat zou hij nooit doen!’ riep Joey. ‘Hij overleeft het nooit alleen in de sterkste ijsstad van de planeet’.
‘Hij is echt niet dom hoor’ zei Sarah. ‘Hij weet heus wel waar hij mee bezig is’.
‘Hij kan het ijsvolk niet alleen aan nichtje’ zei Sandra.
‘We moeten vertrouwen in hem hebben’ zei ik. ‘Wij moeten nu echt vertrekken richting 10, anders komen we daar nooit op tijd aan’.
‘Dat alle sterren hem bij mogen staan bij zijn missie’ zei Maltras. ‘Is iedereen aanwezig?’
‘De rest van onze vuurstrijders vertrekken vanaf de andere drie districten’ zijn Julias.
‘Mooi, dan kunnen we vertrekken. Zijn jullie klaar om 10 terug in handen te krijgen?’ riep Maltras.
‘JA!’ riep iedereen in koor.
De groep kwam langzaam in beweging en ik liep tussen Sebastian en Joey in.
Ik hoopte dat Fabian wist waar hij mee bezig was.