Simba / Kopa

Ik werd de volgende ochtend wakker. Waar was Kopa? Ach jezus, hij ging echt altijd laat in de avond op pad! Ik stond op en ging naar hem opzoek. Ik rende zo hard mogelijk en kwam vlakbij het verboden land. Ik verstijfde. "Kopa" riep ik en ik rende naar Kopa toe, die ernstig gewond tegen een rots aan lag. Ik tikte hem aan. "Kopa, sta op" zei ik. Kopa werd niet wakker. "Kopa! Luister naar me! Sta op" riep ik. Later besefte ik wat er was. Kopa was dood. Ik barstte in tranen uit en klemde Kopa tegen mij aan. "Kopa, mijn zoon. Waarom? Waarom jij" snikte ik. Vitani en Kovu kwamen aangerend. "Kopa" zei Vitani somber. Het enige wat Kovu kon doen, was staren. Ik keek hun aan. "Ga naar huis" snikte ik. Ik pakte Kopa op en bracht hem naar de koningsrots.


Ik legde Kopa op het puntje van de koningsrots en ging bij hem liggen. Ik huilde mezelf in slaap. De volgende dag was Kopa verdwenen. Ik liep naar Nala toe en vertelde haar wat er gebeurd was. Nala keek me aan. "Dit meen je niet! Kopa is dood? Het was Zira. Ik weet het zeker" zei Nala somber, maar kwaad.
Ze leunde tegen me aan. "Kiara is nu de enige die we nog hebben" zei ik somber.


Kopa POV

Ik zag hoe Zira mijn lichaam mee nam. Voor de rest was ik in een witte omgeving. Ik zag een leeuw en een leeuwin achter me zitten. "Opa Mufasa, Oma Sarabi" vroeg ik. "Je weet het al. Je bent dood" zei Sarabi. Ik keek haar aan. "Waarom" vroeg ik. Mufasa kwam naast me zitten. "Ze zullen je nooit vergeten, ik weet hoe je vader is" zei hij. Ik knikte. "Hoe kan ik ze bezoeken" vroeg ik. Mufasa begon te fluisteren in mijn oor. Ik knikte en zat opeens als geest op het puntje van de koningsrots. Simba kwam aanlopen en zag mij zitten. "Kopa" zei hij. "Ik moet verdergaan tussen de sterren, denk ik" zei ik. Ik zag hoe mijn eigen vader in tranen uitbarstte. "Waarom ben je weg" snikte hij. "Zira viel me aan. Maar ik woon nu boven, maar ik blijf vanbinnen bij jou. Voor altijd. En ik kom af en toe wel langs" zei ik. "Veel plezier bij oma en opa" zei Simba somber. Ik knikte en was opeens bij Vitani, die keihard huilde. Ik likte haar op haar hoofd. "Succes met je leven" zei ik en ik was weer bij Mufasa en Sarabi. "Ik heb afscheid genomen" zei ik. Mufasa glimlachte. "Je hebt het goed gedaan" zei Sarabi. Ik knikte. "Ik ga hier verder" zei ik.