Chapter five

Die middag staat zoals verwacht Chloé voor mijn deur. Met spijt van wat ik gisteren heb gezegd, ga ik toch maar met haar me shoppen. Al staat mijn hoofd er echt niet naar. ‘Dit was zo leuk!’ Lacht ze enthousiast als we ons neer zetten op een terrasje. ‘Geweldig!’ Zeg ik sarcastisch. ‘Ariana.’ Zegt ze nu plots met serieus gezicht terwijl ze mijn hand vastgrijpt. ‘Ja?’ Vraag ik lichtjes bezorgt. ‘Door al het reizen en werken heb ik niet echt vriendinnen, dus nu wij vriendinnen zijn … wil je mijn bruidsmeisje zijn?’ Springt ze dat laatste enthousiast recht uit haar stoel. ‘Dan kan je me helpen met de trouw en samen jurken passen, onze haren en nagels laten doen, bachelorparty , ..’ Ratelt ze non-stop door. ‘Ja, waarom niet?’ Zeg ik ongemakkelijk, waar ik nu al spijt van heb. ‘Geweldig!’ Lacht ze gelukkig. ‘En dan kan Harry James helpen.’ Stelt ze opgewonden voor. ‘Harry?’ Herhaal ik geschrokken. ‘Ja, ik ben er zeker van dat hij goed zou staan in het kostuum. Trouwens je kan toch moeilijk alleen komen. Wie weet vang jij wel het bruidsboeket en vraagt hij jou!’ Gilt ze het bijna uit van opwinding. ‘Laten we hopen van niet!’ Mopper ik zacht.

‘Je hebt jezelf weer goed in de problemen gebracht.’ Schud Victoria haar hoofd nadat ik haar heb vertelt dat ik het bruidsmeisje ben van Chloé en ook mijn zogezegde vriend Harry is uitgenodigd. ‘Ik weet het!’ Zucht ik diep. Even heerst er een stilte. Ik kan beter alles gewoon opbiechten en de vernedering gewoon aannemen. Plots kom ik op een idee, precies alsof er zoals in de cartoons een lampje boven je hoofd aangaat. Ik schiet recht en Victoria kijkt me verward aan. ‘Wat?’ Zegt ze lichtjes bezorgd. ‘U papa geeft mij het nummer van Harry en hij moet dit maar opknappen! Het is tenslotte zijn leugen waarin ik ongewild verwikkeld ben geraakt.’ Leg zelfzeker uit. ‘En welke hersencel in jou hoofd laat jou denken dat mijn papa Harry’s nummer heeft?’ Vraagt ze onbegrijpend. ‘U papa werkt al 10 jaar voor Piers, en toevallig kennen Piers en Harry elkaar. Ik ben er zeker van dat je papa iets kan regelen.’ Grijns ik. Met die woorden hoef ik al niet meer te zeggen en belt Victoria haar vader meteen op. ‘En?’ Vraag ik nieuswsgierig. ‘Sorry, geen gsm-nummer.’ Haalt ze haar schouders op. Verslagen laat ik me achterover neer vallen in de zetel. ‘Maar ik heb wel het adres van zijn studio gekregen, waar hij zich normaal momenteel moet bevinden.’ Grijns Victoria als ze met een papiertje begint te zwaaien. ‘Je bent een schat!’ Spring ik opgelucht recht, trek het papiertje uit haar handen en spring meteen mijn auto in. Gelukkig is het geen lange autorit en ligt de studio juist buiten de stad een beetje afgelegen. Slim, want niemand zou raden dat hier de studio is waar sterren hun inspiratie op doen. Met een bang hart bel ik aan en even lijkt het alsof niemand gaat open doen. ‘Kan ik u helpen?’ Vraagt een onbekende man verbaasd als hij mij ziet. ‘Ik kom voor Harry, Harry Styles?’ Vraag ik ook verbaasd als ik merk dat hij niemand is van de band. Hij slaakt een diepe zucht. ‘Laat de jongens nou eens op hun gemak werken! Ik wil nog niet eens weten hoe je aan dit adres bent geraakt!’ Geïrriteerd wilt hij de deur dichtslaan, maar nog net op tijd kan ik het blokkeren met mijn voet. ‘Auw!’ Schreeuw ik het uit van de pijn. ‘In de films zeggen ze er wel niet bij dat het zoveel pijn doet!’ Vloek ik geïrriteerd. ‘Piers, heeft mij het adres gegeven!’ Antwoord ik hem snel voor hij nog maar iets kan zeggen. Hij slaakt een diepe zucht. ‘Wacht hier!’ Beveelt hij me dan en gooit de deur dicht. Niet veel later gaat de deur opnieuw open en is het niet meer die knor pot van daar juist maar degelijk Harry. Ik moet zeggen zo’n messy look staat hem beter dan als hij goed gekleed is. ‘Jij bent de schrijfster van gisteren? Wow, nooit gedacht dat jij het stalkerig type was.’ Grijnst hij. ‘Heel grappig poedel, door jou leugen zit ik nu in de problemen en jij mag het oplossen.’ Antwoord ik hem geërgerd. ‘Dat was een leugen om jou te helpen. Ik ben geen geest in een lamp die je wensen laat uitkomen. Knap het maar zelf op.’ En voor ik nog iets kan zeggen smijt hij de deur dicht. Kwaad begin ik mijn agressie op de lucht uit te werken. Dan valt mijn ogen plots op zijn mooi auto en daarna op de stenen die iets verder op een hoopje liggen. Zonder enige verwittiging gooi ik met een steen het raam in, samen met een leuk briefje.

‘Ik ben geen lappenpop, met mij kan je niet doen wat je wilt!’

Daarna maak ik dat ik weg ben, wat het alarm van de auto maakt ontzettend veel lawaai.