Het verboden deel

De volgende dag stond Roos om vijf uur
's morgens voor het prikkeldraad. Ze heeft kunnen wegsluipen zonder dat haar vader wakker werd. Het was zondag en haar vader sliep altijd de hele ochtend. Iets wat hij vroeger in Nederland nooit deed. Altijd bezig met zijn werk. In ieder geval had Roos de tijd.
Gisterenavond lag ze allemaal te draaien in haar bed. Was een tang wel zo handig? Bleef dat niet vast zitten in het prikkeldraad? Wat zou er in het verboden deel van het natuurpark zijn? Waarom is het verboden? Weet de gemeente wel wat daar is?
Haar hoofd barste van de vragen. Ze dacht allemaal dat er iets spannends te zien zou zijn, in het verboden deel. Maar misschien was dat wel helemaal niet. Straks is het gewoon een rustgebied voor de dieren die daar leefde. Dat ze gewoon konden leven zonder pottenkijkers.
Roos kneep even in de houten stok die ze in het schuurtje achterin de tuin gevonden had. Het leek haar niet handig om een tang mee te nemen. Straks blijft hij hangen in het prikkeldraad. Dus heeft ze voor een stok gekozen. Daarmee kan ze het prikkeldraad omhoog duwen zodat ze er onder door kan kruipen. Ze heeft expres wat oudere kleding aangetrokken.
Roos haalt even diep adem. Nu moet het gebeuren. Ze duwt voorzichtig, met de stok, het prikkeldraad omhoog, en klimt eronderdoor. Bijna blijft ze er achter hangen.
Gelukkig komt ze zonder kleerscheuren aan de andere kant. Ze legt de stok onder een stuik waardoor je hem niet meer ziet liggen.
Roos draait zich om. Straks zitten er wilde dieren die haar aanvallen!? Dan is ze er geweest. Niemand weet dat ze hier is. Alleen Jessey misschien. Die weet dat Roos heel nieuwsgierig is naar het verboden deel van het natuurpark.
Roos kijkt naar de bomen van het bos. Is dit wel zo 'n goed idee? Roos schud haar hoofd en doet een paar stappen naar achter. Nee, ze moet terug. Dit is geen goed idee.
Opeens hoort ze stemmen. "Ja! Je hebt gelijk! Het is hier inderdaad heel mooi. Ik neem mijn woorden terug."
Shit! Wandelaars. Roos heeft geen tijd meer om de stok te pakken en vlug aan de andere kant van het prikkeldraad te komen. De wandelaars komen steeds dichter bij. Als ze straks de hoek om komen en haar zien staan... Dan is haar plannetje weg, en kan ze het wel vergeten. De enige oplossing dat de wandelaars haar niet zien, is als ze nu naar de bomen van het bos rent en haar daar achter verschuilt. Ze kan het nog halen...
Roos wil net wegrennen, als ze met een ruk aan haar shirt teruggetrokken wordt. De wandelaars hebben met te pakken. Schiet het door haar heen. Maar als ze haar hoofd omdraait ziet ze dat haar shirt vast zit in het prikkeldraad. Ja hoor! Dan kan er ook nog wel bij! Roos trekt maar het prikkeldraad laat niet zomaar los. Roos geeft, helemaal in paniek, een laatste ruk aan het shirt. Er klinkt een scheur. Aan de achterkant van haar shirt zit een flinke scheur.
Maar het kan Roos niet schelen. Ze is los! Rennen!
Ze neemt een sprint naar het bos. Ze neemt een duik en ploft net op tijd neer achter een klein groepje bomen. Nu ze daar zo ligt, beseft ze pas hoe idioot het er waarschijnlijk uit heeft gezien. Hoe ze daar zo achter die bomen sprong. Ze lijkt wel een crimineel!
Roos lacht zachtjes. Gelukkig zijn de wandelaars te ver weg en horen ze het niet.
Zodra de wandelaars de hoek om zijn, komt Roos tevoorschijn.
Ze werpt nog een laatste blik op haar fiets, die aan de andere kant van het prikkeldraad, in het gras ligt. Daarna loopt Roos door het bos.

Een kwartier loopt Roos al door het bos. Komt er soms geen einde aan? Is het verboden deel van het natuurpark alleen maar bos?
Maar als het alleen maar bos is, waarom is het dan verboden?
Misschien loopt ze wel rondjes?
Roos wil net de moed opgeven en omkeren, als ze daar het einde van het bos ziet.
"Yes! Eindelijk!" roept Roos.
Blij rent ze het bos uit.
Aan de rand van het bos blijft ze stil staan.
"Oooo......mijn......god....."