Foto bij Letter 17

I wish that I could wake up with amnesia

Dear you,

Ik weet niet of ik het nog langer kan. Zonder jou voel ik mij leeg. Ik heb het idee dat ik niet compleet ben, dat er een deel van mij mist. Steeds als ik denk dat het beter gaat, blijkt dat toch weer niet zo te zijn. Zoals de afgelopen brieven, ik heb geen één keer gehuild, elke keer had ik een glimlach op mijn gezicht als ik schreef. De herinneringen aan jou maakten mij blij en gelukkig.

Maar nu niet. Na een lange klimtocht ophoog, ben ik weer omlaag gevallen, de diepte in. Weer moet ik mij een weg naar boven zien te klimmen. Ik ben bang dat als ik nu weer bijna boven ben, ik weer naar beneden val en weer opnieuw kan beginnen. Misschien kan ik beter gewoon onder in de put blijven zitten en wachten tot er een wonder gebeurd.

Sometimes I wish I’d never met you, sometimes I wish that I could wake up with amnesia.

Lots of Love,
Me

Reageer (1)

  • Lexia

    Ik ben zo emotioneel
    zo hard gejankt om je hoofdstuk

    9 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen