Letter 10
It hurts to know you're happy, yeah it hurts that you moved on
Dear you,
Het doet pijn dat jij gelukkig bent en dat je door kan gaan met je leven terwijl ik dat niet kan. Ik voel mij niet blij of gelukkig. Ik voel mij alleen, somber en depressief. Het enige waarvoor ik de deur uitga, is om boodschappen te doen en dat is maar één keer per week.
Vorige week schreef ik dat ik tegen mijn vrienden zei dat ik het druk had met mijn werk. Ik vertelde je ook dat dat een leugen was. Waarschijnlijk, als je het gelezen hebt, dacht je dat ik bedoelde dat ik normale uren werkte van 8 tot 5, maar eerlijk gezegd werk ik helemaal niet meer. Ik ben al een ruim half jaar werkloos.
Vlak nadat jij het uit maakte, heb ik mij de eerste 8 dagen ziek gemeld op mijn werk, ik had zogenaamd een darmontsteking. Na die 8 dagen kreeg ik mijzelf zover om weer te gaan werken. Goed ging dat niet. Op de heenweg reed ik al bijna iemand van zijn fiets (ik had die 8 dagen ook niet in een auto gezeten) en tijdens het werken dwaalden mijn gedachten steeds af. Ik kreeg mijn werk niet af, ik deed het niet goed, ik maakte veel fouten en ik snauwde naar mijn collega’s.
Na ongeveer drie weken in zulke omstandigheden te hebben gewerkt, werd ik naar het kantoortje van de baas geroepen. Hij vroeg wat er met mij aan de hand was. Hoe kwam het dat ik fouten maakte? Normaal was ik altijd één van de beste werknemers (niet mijn woorden) en nu was ik gedaald naar zo ongeveer de onderkant van de ladder. Duidelijk antwoord gaf ik niet. Ik haalde mijn schouders op en zei dat ik het niet wist. De baas daarentegen, nam daarmee geen genoegen. Hij begon te raden wat er aan de hand was. Ben je nog steeds ziek? Heb je problemen met je ouders? Is je relatie verbroken? Toen hij dat vroeg, had ik het niet meer. Ik sprong op en begon te schreeuwen dat hij op moest houden, dat hij zich niet moest bemoeien met mijn persoonlijke leven.
En dat, dat pikte de baas niet. En sindsdien ben ik werkloos. Ik ben niet op zoek gegaan naar een nieuwe baan, eerst wilde ik alles op een rijtje krijgen. Maar als ik daar op ga wachten, zijn we zo 10 jaar verder. Dus misschien dat ik binnenkort maar weer ga solliciteren.
I’m gonna try to move on.
Lots of Love,
Me
Het doet pijn dat jij gelukkig bent en dat je door kan gaan met je leven terwijl ik dat niet kan. Ik voel mij niet blij of gelukkig. Ik voel mij alleen, somber en depressief. Het enige waarvoor ik de deur uitga, is om boodschappen te doen en dat is maar één keer per week.
Vorige week schreef ik dat ik tegen mijn vrienden zei dat ik het druk had met mijn werk. Ik vertelde je ook dat dat een leugen was. Waarschijnlijk, als je het gelezen hebt, dacht je dat ik bedoelde dat ik normale uren werkte van 8 tot 5, maar eerlijk gezegd werk ik helemaal niet meer. Ik ben al een ruim half jaar werkloos.
Vlak nadat jij het uit maakte, heb ik mij de eerste 8 dagen ziek gemeld op mijn werk, ik had zogenaamd een darmontsteking. Na die 8 dagen kreeg ik mijzelf zover om weer te gaan werken. Goed ging dat niet. Op de heenweg reed ik al bijna iemand van zijn fiets (ik had die 8 dagen ook niet in een auto gezeten) en tijdens het werken dwaalden mijn gedachten steeds af. Ik kreeg mijn werk niet af, ik deed het niet goed, ik maakte veel fouten en ik snauwde naar mijn collega’s.
Na ongeveer drie weken in zulke omstandigheden te hebben gewerkt, werd ik naar het kantoortje van de baas geroepen. Hij vroeg wat er met mij aan de hand was. Hoe kwam het dat ik fouten maakte? Normaal was ik altijd één van de beste werknemers (niet mijn woorden) en nu was ik gedaald naar zo ongeveer de onderkant van de ladder. Duidelijk antwoord gaf ik niet. Ik haalde mijn schouders op en zei dat ik het niet wist. De baas daarentegen, nam daarmee geen genoegen. Hij begon te raden wat er aan de hand was. Ben je nog steeds ziek? Heb je problemen met je ouders? Is je relatie verbroken? Toen hij dat vroeg, had ik het niet meer. Ik sprong op en begon te schreeuwen dat hij op moest houden, dat hij zich niet moest bemoeien met mijn persoonlijke leven.
En dat, dat pikte de baas niet. En sindsdien ben ik werkloos. Ik ben niet op zoek gegaan naar een nieuwe baan, eerst wilde ik alles op een rijtje krijgen. Maar als ik daar op ga wachten, zijn we zo 10 jaar verder. Dus misschien dat ik binnenkort maar weer ga solliciteren.
I’m gonna try to move on.
Lots of Love,
Me
Reageer (3)
MAAK EEN DEEL 2 OVER HUM LEVENS AAH
1 decennium geledenWaarom heb je niet meer abo's. ):
1 decennium geledenOMG WIJ WAREN ZO GOED HE IN GOLF.
OEWH, STOUTE BAAS!
1 decennium geledenSNLE EVDRER, ik heb morgen introductiedag *kreun*