028.

'Gaat het wel?' hoorde ik River bezorgd vragen. En meteen daarna: 'Zeg, waarom zit je eigenlijk in deze vorm? Meestal waait het over zodra je gekalmeerd bent.'
'De Leider..'
River lachte. 'Wil je weer terug kunnen veranderen?'
'Heel graag,' antwoordde ik en ik zag hoe River naar de keuken liep.
Ik hoorde hem wat rommelen met wat flesjes en kwam even later terug met gewoon een simpel bord met eten.
"Je moet dit eten. Het laat je weer controle geven over je lichaam zodat je terug kan veranderen." Ik keek hem eerst vragend aan. Is hij wel te vertrouwen dacht ik bij mijzelf. Meer boeide het me eigenlijk niet want ik had serieuze honger. Ik ging er maar van eten.
Ik had het bord snel leeg. Echt veel te snel. Ik begon wat met m'n vingers te draaien en vroeg me af of er nog wat zou gaan gebeuren. 'Geduld,' zei River. ''t Is een schone zaak.' Hij glimlacht vriendelijk naar me. 'Zal ik je naar je kamer brengen? Dan kun je wat uitrusten.'
Ik knikte en liep met hem mee. We kwamen bij een deur te staan en hij deed de deur ervan open en in plaats van dat de wezens waar ik eerst was de deur dicht deed en opsloot liet hij mijzelf beslissen of ik de deur open had staan of niet. Ik ging even wat liggen en sloot m'n ogen.
Ik dommelde in een diepe slaap. Een diepe droomloze slaap.

Ik schrok opeens wakker van een knal. Waarschijnlijk gebonk op de voordeur. Wat is daar nou weer aan de hand?
Ik zei maar niks om mijn positie niet op prijs te geven. Wie het ook waren.
"JULLIE BLIJVEN BUITEN JULLIE HEBBEN HIER NIKS TE ZOEKEN!!!!" River's zijn stem was overduidelijk te horen. Dus was het waarschijnlijk geen goed nieuws. Wat gaat er allemaal gebeuren?
'We hebben een huiszoekingsbevel,' tierde de andere man.
'A, ja,' zei River woedend. 'Laat maar eens zin.'
En toen klonk er een knal, een gil, en daarna was alles stil..
Ik hield me heel stil. Ik durfde niet eens te bewegen. Het was zo stil dat ik alleen maar de voetstappen hoorde. De deur was open als ze de kamer in zouden kijken was ik meteen gesnapt. Ik zat nu nog steeds in m'n Drakenvorm. Was het dan alleen maar gewoon eten? Ik hoorde de voetstappen nogal heel dichtbij zijn. Wat moest ik doen? Ik moest me gewoon klaar maken. Klaar te maken voor m'n volgende moord. Als het de vijand is tenminste.