024.

Er werd op de deur van mijn 'kamer' geklopt en Rho stormde naar binnen. Tranen stonden in haar ogen terwijl ze zei:...
"Waarom laat je ons zo in de steek?" Zei ze toen.
"Ik laat jullie niet in de steek..."
"O nee? Je bent echt veranderd in zo'n korte tijd. Hoe..."
"Je weet niet wat hij heeft gedaan. Hij heeft de oorlog afgelast tussen beide soorten. Dat is toch goed?"
"En jij denkt dat het dan opgelost is? Jij bent de verlosser! >< Denk toch na. Ben je zo dom geworden dan?" Zei ze fel.
"Nee natuurlijk niet Rho..." Zei ik. Ik wilde nog wat meer zeggen maar dat kon niet omdat ze zei.
"Pi had gelijk. Het was niet verstandig om naar je toe te gaan." Zei ze fel.
"Rho. Doe is rustig. Het lijkt net of ik iets slechts heb gedaan."
"Ik zie je nu gewoon als een vijand opgeblaze hagedis!"
"Rho..." Meer kon ik niet zeggen ze rende weg... Wat was dat nou weer goed voor... Ik heb serieus niks gedaan... Is er iets gebeurd wat ik niet weet?
'Wat heb je Rho aangedaan?' vroeg ik meteen toen Lux mijn kamer binnenkwam.
'Hoho, ik zou m'n zusje toch nooit iets aandoen!' Maar de grijns die hij trok, zei heel iets anders. Je zusje niet nee, dacht ik bij mezelf...
"Heb je iets gedaan om mij een slechte reputatie te geven?" Zei ik tegen hem.
"Nee. Als ik dat zou doen dan zou ik m'n reputatie in 1 dag verkloten."
Hij liep gewoon weg zonder dat ik normaal antwoord kreeg.
Ik keek naar de gesloten deur en vroeg me af of het mogelijk was om uit te breken om te zien wat er aan de hand was. Alles smolt en ik was een draak - soort van... Ik stond recht en zette mijn poten tegen de deur en concentreerde me. Smelt, dacht ik. Ik voelde het ijzeren oppervlak zacht worden...
De deur smolt door tot ik aan de andere kant van de kamer stond... Ik wist niet waar heen ik moest. Misschien was het toch niet zo'n goed idee om uit die kamer te lopen. Maar ik was absoluut niet van plan de rest van m'n leven in die kamer opgesloten te zitten... Ik moest maar meteen de confrontatie aan en met hem praten. Hij verborg zo veel dingen voor me. En als hij mij zo graag te vriend wil houden sluit me dan niet op... Een eigen kamer vind ik prima. Ben immers ook een levend wezen. Geen slaafje. Al zeker niet zijn huisdier. Hoewel ik zo wel werd behandeld...
Gelukkig deed hij niet zo vijandig tegen me. Of martelde hij mij niet. Hij behandelde me wel goed. Maar ik moest nu uit hem krijgen waarvoor ik uit de kamer ben gekomen.. Ik moest hem nu serieus vragen. Wat hij allemaal aan het doen is. Eindelijk stond ik dicht bij hem in de buurt om tegen te praten.
"Wat heb je gedaan? Wat ben je van plan!?!?"