017.

Een man kwam op mij afgelopen. En verbaasde er niet eens over hoe ik er nu bij stond. Hij reikte een hand naar mij. Van dat ik moest op staan. Ik pakte het aan en hielp me overeind te komen.
"Ik help je om hier uit te komen. Voordat ze gaan zorgen dat je als slaaf voor ze werkt. Ze willen graag gebruik maken van je ware ik om zware werk op te knappen. Ik wilde niet dat je zomaar word op gesloten terwijl je niks hebt gedaan. Je bent ook maar een normaal wezen."
Hij was een van hen... Maar toch probeerde hij me te redden. Weet hij dan niet dat ik de verlosser ben dus zijn vijand??? Het kon me even niks schelen. Hij wilde mij redden. We liepen door de gangen van het kwaadaardig uitziende kasteel, maar opeens zagen we wezens verschijnen aan het eind van de gang. Temonné, de Fulgex - ik vermoed dat hij dat moet voorstellen - die me hielp, duwde me door een openstaande deur en leidde ondertussen de anderen af. En ik kon alleen maar staren naar wat er voor me gebeurde. Dit waren de kooien, hier zat Rho's broer ergens tussen... Of niet... Ik zag wat er voor me gebeurde, en ik wilde het eigenlijk niet zien... Ik zag dat er geen dak boven was. Dus ik zou er overheen kunnen vliegen... Maar eerst uit het gebouw komen en naar Pi en Rho. Ik keek eigenlijk nog goed rond om alles in m'n geheugen te opslaan. Misschien kon dat nog goed van pas komen. Temonné liep naar me toe en trok me verder naar de andere kant waar ook een deur zat. En hij trok me mee naar binnen We liepen nog een paar gangen door en renden naar buiten zonder dat we gevolgd werden. We renden richting Pi en Rho. Toen we bij hen aankwamen, begon Pi helemaal te flippen. Hij tierde verschillende verwensingen en gaf me zelfs een klap, puur uit woede. Rho staarde alleen maar naar de Fulgex die naast me stond. Hij zag er anders uit dan de anderen. En dat lag vooral in zijn ogen. Die waren anders, toonden meer gevoel. Rho wees met trillende hand naar Temonné. 'Lux?' vroeg ze met een bevende stem... Hij knikte en ik hield me weer even bezig met Pi.
"Doe normaal! Hij heeft me gered. Hou je zelf toch in toon" Hij keek me woedend aan en liep weg zonder iets te zeggen de rest en ik volgde hem. Hij negeerde me gewoon... Heb ik echt iets fout gedaan ofzo? Had ik eindelijk een plan negeerde Pi me compleet... Waarom... Terwijl ik op Pi probeerde in te praten - wat niet echt veel nut had, wat was die vent toch koppig! -, begon Rho opeens te schreeuwen. Ik vroeg me af waarom. Ik keek om en zag dat ze Temonné knuffelde alsof ze elkaar al jaren kende. En toen vielen alle stukjes op zijn plaats. Hetgeen wat ik gezien had... En zijn ogen... Die hadden net dezelfde schittering als die van Rho. Wat is er aan de hand... Even serieus... Ik wist niet wat ik moest denken. Nee, dit was gewoon onmogelijk! Ik had Roho's broer gevonden zonder het te beseffen...