014.

Ik viel in het water net voor het strand aan de andere kant van de zee. Ik lag daar. Met verscheurde kleren en een verbrand gevoel over m'n hele lichaam.
Wat moet ik nou... Rho zou me niet meer willen vertrouwen ben ik bang. Ik vloog zomaar weg. Terwijl Pi mijn hulp waarschijnlijk nodig had. Wat moet ik doen... Ik zwom naar het strand en bleef daar even liggen. De zandkorrels plakten aan mijn lichaam dat aanvoelde alsof het verbrand was, terug opnieuw in elkaar gezet was, en dan terug verbrand was. Ik was gebroken en ik schaamde me voor al mijn acties. Ik moest het goed maken. Ik moest Rho's broer redden! Dat was de oplossing! Maar eerst Pi. Het begon eerst me kruipen en daarna met lopen... Maar al snel rende ik weer terug naar het paleis. Ik zag in de verte al dat het heel erg te verduren heeft gehad. Zijn ze verder gegaan met aanvallen of is het me gewoon nog niet opgevallen? Ik rende naar binnen en ik zocht naar Pi en Rho.
"Rho!!! Waar ben je???" Riep ik. 'Verlosser?' En pas toen ze dat zei, herinnerde ik me dat ik me eigenlijk nog niet had voorgesteld. Bijzaak, dacht ik en ik snelde naar Rho. Ze zat nog steeds bij Pi die langzaam maar zeker doodbloedde. 'Ik wil de Fulgex aanvallen,' viel ik meteen met de deur in huis. 'Het volk bevrijden. En je broer redden!' maar eerst dit, dacht ik bij mezelf en ik legde mijn hand op Pi's opengereten buik. M'n ogen en hand gaven licht en het buikwond werd genezen.
"Ik kan niet zonder jullie hulp hun verslaan. Maar ik heb gemerkt dat ik in m'n hoofd boeken opnieuw kan lezen. Dat helpt me heel goed. Zijn er misschien nog andere boeken dat ik kan lezen?" Vroeg ik aan Rho. "Ehm... Ja... Er staan wat boeken in het bibliotheek." Ze zei het op een afwezige manier. En ik liep naar de Bibliotheek... Ik holde naar de bieb en vond de twee boeken vrijwel meteen. Ze trokken me aan op een heel vreemde manier. Bijna magnetisch. Ik nam niet de tijd om ze te lezen, nee, ik nam ze gewoon van de planken en stopte ze in een rugzakje dat ik ergens had zien staan. Daarna trok ik andere kleren aan en liep ik terug naar Pi en Rho. 'Ik ben er,' zei ik. En meteen daarna: 'We hebben geen tijd te verliezen!'