011.

"Is dat wel zo'n slim idee?" Zei ik... "Volgens Rho heb ik een andere vorm als lichaam... Moet ik eerst niet eerst dat in controle krijgen dat ik mijzelf kan veranderen?"
"Hij heeft wel gelijk." Zei Rho.
"Dan gaan we snel even met dat oefenen."
Voor ik iets kon doen, belande Pi's vuist in mijn maag. Ik grimaste en keek hem boos aan. Hij sloeg me nogmaals, dit keer recht in mijn gezicht en ik hoorde iets kraken onder zijn slag. 'Wat doe je?' snikte ik.
'Word je al boos?' vroeg hij spottend.
En toen kwam er nog een klap, recht onder mijn rib. Binnenin me knakte iets... Hij ging maar door en door en door... Ik kon er niks aan doen... Ik voelde me vanbinnen breken... En geloof me. Het doet serieus pijn...
"Jij niets nuttig wezen. Word toch een keer boos." Zei hij op een nog spottende manier dan de vorige. En toen laaide de woede op. Pi zag het ook aankomen want hij deinsde achteruit, zo ver als hij kon. Ik wilde op hem afstormen, hem pijn doen, net zoveel pijn als hij mij had aangedaan. Maar in plaats daarvan hoorde ik weer hoe mijn botten kraakten en zich vervormden tot iets onmenselijks. Een hevige pijn overviel me en ik rolde op de grond, terwijl ik begon te braken... Dit keer voelde ik weer de druk in m'n hoofd opkomen... Dezelfde druk als toen ik bewusteloos viel en op deze wereld terecht kwam. Maar ik viel niet bewusteloos op de grond dit keer. M'n zicht werd wel even zwart voor m'n ogen. Toen knipperde ik met m'n ogen en voelde overal de branderige pijn... Ik lag op de grond toen het stopte... Wat was er gebeurd...
"Wat... Wat is er gebeurd???" Zei ik.