Jessey en Blacky

Roos wist dat afwachten geen zin had. Ze handelde snel. Zodra de fries vlakbij haar was greep ze naar de teugels, en zwaaide ze zichzelf in het zadel. Ze pakte de teugels goed vast terwijl ze haar voeten vlug in de beugels liet glijden. Roos ging in de beugels staan en trok aan de teugels. "Hoooooo, stil maar lieverd! Niet bang zijn. Waar ben je nou toch zo van geschrokken? Je bent helemaal in paniek!" praatte Roos rustig tegen het paard. Ze vroeg zichzelf af hoe haar stem zo rustig kon klinken terwijl ze op een op hol geslagen paard zat! Roos haalde diep adem en probeerde rustig te blijven. Ze bleef zachtjes tegen de fries praten. Na een tijdje kalmeerde het paard en begon het met zijn hoofd te schudden. Hij vond het duidelijk niet leuk dat de teugels zo kort waren.
Roos weet uiteindelijk niet hoe lang het heeft geduurd, maar eindelijk stond de fries stil.
Trillend steeg Roos af.
Ze pakte de teugels stevig vast zodat het paard niet weg kon lopen. Ondertussen praatte ze zachtjes tegen het paard.
Een meisje kwam aanrennen. Haar bruine krullen dansten op en neer. Haar grote blauwe ogen waren groot van de schrik. Haar kleren zaten helemaal vol zand en waren nat. Ze was nog jong. Niet ouder dan twintig. "Is alles oké?" vroeg ze bezorgd. Ze nam de teugels over en klopte het paard op zijn hals.
Roos knikte. "Het gaat wel," zei ze ondanks dat ze over haar hele lichaam trilde.
"Jeetje! Wat een actie zeg! Hoe je op Blacky sprong! Jij kan wel goed rijden!"
Roos bloosde. "Ik weet niet meer hoe ik het heb gedaan hoor."
" Ik ben Jessey. Ik train de paarden van vakantiepark 'Sunshine valley'. Heel bekend. Je kent het vast wel."
Roos schudde haar hoofd. "Dit is mijn eerste dag hier. Ik ben verhuisd vanuit Nederland."
"O dan kunnen we gewoon Nederlands praten!" zei Jessey in het Nederlands. "Wel lang geleden hoor. Maar het lukt me nog wel."
Toen Roos haar verbaasd aankeek
moest Jessey lachen. "Ja ik kan Nederlands praten. Mijn moeder is Nederlands. Ik ben tweetalig opgevoed."
"Mijn moeder is ook Nederlands," zei Roos verdrietig.
"O wat leuk!" zei Jessey blij. "Onze moeders kunnen elkaar misschien wel ontmoeten. Ik weet zeker dat mijn moeder het leuk vind om met iemand te praten die ook Nederlands is!"
Een traan rolde over Roos haar wang.
"Wat is er?" vroeg Jessey geschrokken. "Verhuizen is nooit leuk! Ik kan het weten. Ik ben al heel vaak van de ene naar de andere woonplaats verhuisd. Alleen nog nooit naar een ander land. Maar ik weet zeker dat je het hier leuk gaat vinden. Als je wilt kun je een keertje mee naar Sunshine valley. Dan stel ik je voor aan de andere paarden. Meneer Brown, de eigenaar van het vakantiepark, vind het vast niet erg om je een vakantie baantje te geven. Dan mag je helpen de paarden te trainen. Zo te zien kan je goed rijden!"
Roos knikte, "Dat lijkt me echt super leuk. Maar ik huilde niet om het verhuizen maar om mijn moeder. We zijn hier naartoe verhuisd omdat mijn moeder..."
Verder kwam Roos niet. Ze moest huilen. Alle spanningen van de afgelopen week kwamen eruit.
Jessey legde een arm om haar heen. "Hee shhh stil maar."
Blacky duwde zijn neus zachtjes tegen haar arm.
"Zie je? Blacky wil ook niet dat je huilt."
Roos lachte door haar tranen heen. Ze veegde de tranen van haar wangen.
Ze weet niet hoe het kwam, maar waarschijnlijk omdat Jessey en Blacky zo lief zijn, gooide ze ineens alles eruit. Ze vertelde over Lorena, Sanne de stalpulp, Bella, hoe haar moeder was overleden, de dag dat ze te horen kreeg dat ze ging verhuizen, haar school en natuurlijk haar nieuwe huis.
Jessey keek verrast op toen ze haar vertelde over ons nieuwe huis. "Dat huis waar je nu in woont ken ik. Mijn ouders kenden jou overleden oma en opa goed. Hun gaven ons altijd gratis aarbeien. Heel aardig waren ze," zegt Jessey "Grappig dat dat je oma en opa zijn."
Roos knikte. Ze aaide Blacky over zijn hals. "Wat gebeurde er eigenlijk?" vroeg ze.
"Zoals je ziet is Blacky nog best jong. Drie jaartjes nog maar. Meneer Brown wil dat ik hem wat minder schrikachtig maak en laat wennen aan het verkeer, en dat hij op het strand er niet zomaar vandoor wil gaan omdat hij zo enthousiast wordt van alle ruimte hier. De gasten moeten namelijk op hem kunnen rijden," legt Jessey uit. "Ik was dus aan het rijden en toen kwam er ineens een grote golf aan die erg veel lawaai maakte."
"Ja, die heb ik gehoord. Blacky schrok er zeker van."
Jessey knikte. "Maar ik moet weer verder. Mijn dienst zit er bijna op en meneer Brown vraagt zich vast af waar ik blijf."
Roos knikte, "Misschien kom ik een keertje langs op Sunset valley"
"Ja leuk! Moet je doen!" riep Jessey enthousiast, "Als je wil dan vraag ik aan meneer Brown of je er ook mag komen werken. Dan vertel ik natuurlijk ook dat je Blacky hebt weten te vangen. Ik weet zeker dat hij het dan goed vind."
Roos knikte blij. Jessey was aardig, en ze keek er naar uit om weer met paarden te gaan werken.
De meisjes wisselden telefoonnummers uit, en spraken af dat Jessey vanavond zou bellen om te vertellen wat meneer Brown heeft gezegd en om de weg te wijzen naar Sunshine valley.
Daarna rende Roos vlug naar huis. Ze had niet durven hopen dat de eerste dag zo goed zou gaan!