14 - Louis Tomlinson

Al langer dan een twee weken verschuilde Louis zich bij Liam. Gek genoeg had hij helemaal niks van Harry gehoord. Ergens was het fijn, maar het liefst wilde Louis gewoon heel even zijn stem horen. Zelf weigerde hij te bellen, omdat hij zich niet gelijk weer wilde overgeven.
‘Ga je mee de stad in?’, vroeg Liam terwijl hij de woonkamer inliep. Louis knikte.
‘Kleed je snel om, ik wacht in de auto’, zei Liam. Louis keek naar zijn grijze trainer en witte T-shirt. Hij stond op en keek Liam met een kleine glimlach aan.
‘Ik ben helemaal klaar’. Liam trok zijn wenkbrauw op en schudde zijn hoofd.
‘Zo neem ik je niet mee’, grinnikte hij. Een verontwaardigde blik verscheen op Louis' gezicht.
‘Pardon?’, kwam er geïrriteerd uit.
‘Kom op, Louis. Je ligt al een paar weken alleen maar op de bank met dezelfde kleding aan. Ga je wassen en kleed je aan’, beval Liam hem. Louis liet zichzelf weer op de bank vallen.
‘Wat doe je?’.
‘Ik hoef al niet meer mee’, antwoordde Louis. Liam kwam voor hem staan en nam duidelijk geen genoegen met zijn keuze.
‘Verdomme, Louis! Je laat je toch niet zo ellendig voelen door zo'n klootzak? Ik leerde je kennen als een jongen die niet zomaar met zich laat sollen en na een paar weken of misschien wel dagen zie ik alleen nog maar dit’, zei Liam boos. Met een strak gezicht stond Louis op, duwde Liam aan de kant en rende naar buiten. Hij liet zichzelf op het trapje voor de deur zakken. Tranen welden op in zijn ogen. Al snel kwam Liam naast hem zitten en sloeg een arm om hem heen.
‘Ik weet dat het moeilijk is om hem te vergeten, maar hij verdient je niet eens. Je bent veel te goed’, probeerde hij Louis gerust te stellen. Voor een paar seconden keek Louis hem recht in zijn ogen. Een paar lichte kriebels gingen door zijn lijf. Eigenlijk was Liam ook wel héél knap. Het duurde niet lang voor Louis zijn lippen tegen die van Liam had gedrukt. Heel even ging hij erin mee, maar duwde Louis al snel van zich af.
‘Wat doe je?’, vroeg hij een beetje verward.
‘Ik dacht... Misschien...’, stotterde Louis. Zijn ogen gleden naar de grond en het liefst gooide hij nu al zijn gevoelens eruit. Het liefst liet hij Liam weten hoe boos en verdrietig hij was door wat Harry met hem deed. Hij wilde vertellen over de gevoelens die hij van Liam kreeg, over hoe wanhopig hij was, maar zo was Louis niet. Louis kon zijn gevoelens niet kwijt, omdat hij die niet had. Hij was niet boos op Harry. Hij voelde niks voor Liam, alleen de wanhoop om iemand te hebben waar hij het mee kon delen. Hij was helemaal leeg en kon er niks aan doen. De leegte die hij voelde, kwam door Harry. Zonder Harry, was er niks om te voelen.
‘Het spijt me, Lou. Ik houd van je als een vriend’, zei Liam. Het duurde nog geen minuut voor Louis om zijn hele persoonlijkheid weer om te slaan.
‘Mooi. Ik zie je ook niet anders. Wat moet ik met iemand als jij? Je weet niet wat je wil met je leven. Je bent een model. Modellen kunnen niks behalve knap zijn. Daar verdienen ze zoveel mee. Jullie hebben geen talent’, kwam bot uit Louis' mond.
‘Je bent in ieder geval weer de oude...’, fluisterde Liam. Louis keek hem nog even met een glimlach aan. Vervolgens stond hij op en liep richting de straat.
‘Louis, wat ga je doen?’, vroeg Liam.
‘Ik ga naar huis’, antwoordde Louis.
‘En je spullen dan?’.
‘Breng ze later maar langs’, zei Louis zonder hem aan te kijken. Hij liep snel door.

Toen Louis zijn extra sleutel had gebruikt om zijn deur van het slot te draaien en de deur opende, liep hij gelijk door naar de woonkamer. Het was er wel heel schoon en netjes.
‘Hey, Lou’, hoorde hij. Geschrokken draaide Louis zich om en stond oog in oog met Harry.
‘Wat doe je hier nog?’, vroeg Louis arrogant.
‘Ik kom hier elke avond nog. Om alles een beetje netjes te houden, maar vooral om te kijken of je al terug bent’, legde Harry uit. Louis trok zijn wenkbrauw op.
‘Je hebt hier niks meer te zoeken, mag ik mijn sleutel terug?’. Louis hield zich sterk, maar voelde zich het tegenovergestelde. Harry kwam dichter bij hem staan en liet zijn vingers tussen Louis' vingers glijden. Hij zette zijn lippen tegen Louis' oor.
‘Ik verlang naar de seks met je’, fluisterde hij zacht. Langzaam gleed zijn hand naar Louis' gulp. Louis legde zijn hand op die van Harry. Het was moeilijk om hem te weerstaan, maar Louis wilde absoluut niet dat Harry zijn zin kreeg.
‘Harry, nee. Je verdient me niet’, zei Louis zacht. Harry begon zacht te grinniken.
‘Grapjas’. Hij duwde zijn lippen tegen die van Louis, die er bijna meteen in meeging. Harry greep Louis' shirt, pauzeerde het zoenen, trok ruig het shirt over zijn hoofd en gooide hem op de grond. Louis' handen gingen wild door Harry's haren. Harry trok ook zijn eigen shirt snel uit en duwde Louis een beetje te hard op de grond. Even keek Louis hem verbaasd aan en dacht terug aan Harry's acties, maar hij maakte het snel goed door zijn broek en boxer naar beneden te laten zakken. Louis beet in zijn lip toen hij Harry's penis recht op zag staan. Een grijns verscheen om Harry's mond.
‘Ga je gang’, zei hij. Louis ging op zijn knieën voor Harry zitten. Langzaam liet hij zijn mond om zijn penis glijden. Zijn hoofd bewoog snel van voor naar achter en Louis wist precies hoe hij zijn tong moest gebruiken om Harry te laten kreunen. Het contact werd verbroken door de bel die door het huis galmde. Een geïrriteerde zucht rolde over Harry's lippen.
‘Ik ga wel’, mompelde hij. Naakt liep hij naar de deur. Louis hoorde de deur open gaan en Liams stem. Hij keek naar de vloer en dacht na over hoe dom hij wel eigenlijk niet was. Harry had hem kapot geslagen en het kon niet zijn dat hij zomaar ineens veranderd was. Toch wilde Louis het. Hij wilde het tenminste proberen. Hij hield zo verdomd veel van die klootzak.

Eindelijk een nieuw hoofdstuk, wat ben ik toch ontzettend blij met jullie!