Hoofdstuk 13- de aanval

Ik klim naar beneden. Daarna spring ik de laatste 2 en een halve meter. ''Rennen!'' gil ik paniekerig. ''Wat is er?!'' vraagt Emely. ''Water!'' ''Water?'' ''Niet gewoon water, water dat alles op z'n pad vernietigd''. De andere kijken geschrokken. We rennen. Af en toe strompel ik vanwege mijn schouder, maar ik hou dapper vol. Ik kijk naar achter. Het water komt steeds meer dichterbij... We blijven rennen. ''Kom op, het water komt steeds meer hierheen!'' roept Scott. Fin rent voorop. Ik ren achter hem. Hij duwt de bladeren open zodat hij er langs kan. Het word langzaam licht. Ik hoor een harde gil van Finn. Ik duw de bladeren ook opzij en schrik van Finn zijn geschreeuw. ''Selena kijk uit!'' Ik kijk geschrokken naar beneden. Dit is de top en Finn moet zich vasthouden om niet naar beneden te storten... Ik buk. ''Pak mijn hand!'' Ik strek m'n hand uit. Hij pakt hem gauw beet. Ik geef al mijn kracht en probeer Finn naar boven te trekken. Dan bedenk ik iets slims. Ik pak met mijn overgebleven hand mijn mes en geef die aan Finn. ''Steek het in de grond zodat je je naar me toe kunt trekken'' commandeer ik. Hij pakt met zijn rechterhand het mes beet en met zijn linkerhand mijn hand. Ik trek hem naar boven. Hij houd het mes stevig vast. Ik hoor Scott. ''Emely!'' Ik hoor Emely gillen. ''Heeellpp!'' krijst ze. ''Snel Finn! Het water is er bijna!'' ''Ik ga loslaten, anders ben jij ook dood'' zegt Finn. ''Nee! Dat nooit! Hou vast!'' roep ik. Ik trek hem omhoog met het laatste beetje kracht. Er klinkt een kanonschot. Ik slaag erin om Scott op de grond te krijgen. ''Het is gelukt!'' Hij geeft me een knuffel. ''Bedankt''. ''Geen dank'' zeg ik. ''Finn! Leef je nog?'' roept Scott. ''Ja!'' We rennen gauw naar Scott door de bladeren heen. Scott staart verdrietig naar het water dat onze richting op komt. ''Emely is gevallen, ze bleef haken...'' legt Donna uit. ''Hier hebben we geen tijd voor, ren!'' zeg ik. We rennen naar rechts. Er klinkt nog een kanonschot. Van paniek rennen we nog harder. We komen bij de Hoorn Des Overvloed aan. Daar zitten nog 2 andere tributen. Waar de rest van de 10 anderen is weet ik niet. Er word een pijl geschoten naar me. Ik ontwijk het. Het water komt nu ook bij de weide aan. 5 meter voor de hoorn stopt het water en blijft het daar. Een meid heeft haar boog vast en is niet bang om het te gebruiken. Ze rent naar me toe en schiet steeds een pijl af, gelukkig ben ik haar te slim af en laat haar struikelen. We rollen om richting het water. Ze houdt me tegen de grond gedrukt. ''Nu ga ik je naar het water duwen, en dan ben jij dood. Wel jammer dat je vrienden het pas door hebben als het kanonschot is gegaan'' ze lacht sluw. De vijand pakt een klein stukje touw en gooit het naar het water. Eerst ontstaan er bellen eromheen. Dan smelt het touw. Ik kijk er met grote ogen naar. ''Dat gaat dus dadelijk met jou gebeuren''. Dan schiet Finn en pijl. De pijl komt terecht in de arm van mijn tegenstander. Ik ga staan en trek haar omhoog. Mijn arm om haar nek heen. Ik ben haar aan het killen. ''Dat zou ik niet doen'' zegt een 18 jarige jongen. Hij houdt een mes vast.'' Ik werp hem zo naar jou toe'' verzekerd de jongen. ''Laten we daar maar niet aan beginnen'' zegt Finn. Hij houd zijn boog strak op de jongen gericht. Donna en Scott zijn in gevecht met nog 2 andere tributen die later pas kwamen. Als ik een beweging maak word het een chaos hier...