H 10 Rhai

Rhai voelde hoe hij op het stenen bed werd gelegd en voelde dat zijn lichaam tot rust kwam. Hij wilde nog wat zeggen tegen Thomas voordat hij de kelder uit liep, maar zijn ogen sloegen al dicht voordat hij zijn zin kon afmaken.
Hij viel volledig weg. Het gif van de alcohol hielp hem weer uit zijn slaap en voelde dat zijn lichaam droog begon te worden. Delen van zijn huid begon te scheuren, hij streek met zijn vinger over zijn blote arm en voelde hoe dat het zo droog als papier was.
Het roken was gelukkig gestopt, maar binnen in zijn lichaam, was het nog steeds aan het branden. Hij had spijt, maar hij kon het niet weten dat de barman vergiftigd bloed had.
Rhai probeerde om naar lucht te happen, maar zijn lichaam prottesteerde en hij kwam maar niet in slaap.
'Thomas..' Kreunde hij en kwam overeind en hield zijn armen strak om zijn lichaam en beet op zijn tanden om het niet uit te schreeuwen van de pijn. Hij had een hele grote fout begaan, hij zal waarschijnlijk sterven.
Een opkomende gevoel deed Rhai kokhalzen en boog zich voorover om het overtollig bloed uit te spugen. Het kwam met en klap op de grond en viel uit elkaar. Rhai voelde zijn evenwicht verliezen en viel naast het bed op de grond, waarbij zijn arm als een porseleine pot uit elkaar brak.
Hij had zich nooit zo vreselijk gevoeld als vandaag.
Zijn lichaam zou uit elkaar vallen en tot as vermalen worden. 'Tomas..' riep hij weer en toen verscheen zijn broer in de deuropening. Hij keek geschrokken naar zijn broer, niet wetend wat hij moest doen.
'Rhai, in satan's naam,' riep hij en kwam eindelijk in beweging, greep Rhai vast en trok hem naar zich toe. Thomas pakte een klein smal buisje dan aan een ketting hing en trok de dop eraf en goot de inhoud van het donkerrode goedje in de bebloede mond van Rhai.
Thomas trok zijn trui uit en wikkelde het om de arm van Rhai en hoopte dat hij het zou redden.
'Thomas het spijt me, ik was stom geweest ik had niet naar buiten moeten gaan,' sprak Rhai zacht terwijl Thomas zijn broer bleef vasthouden. 'Rhai, je bent veilig rust nu maar uit, dan praten we vanavond verder,' suste Thomas en de ogen van Rhai vielen dicht.
Buiten begon het langzaam donker te worden en de wind begon op te zetten.
Geschrokken werd Rhai wakker en schoot overeind. Hij lag op zijn stenen bed en keek de kelder rond. Zijn pijn was voor het grootste gedeelte weg. Zijn huid was weer de oude, maar toen hij zijn rechterarm bekeek, wist hij dat er niet alles aan zijn lichaam goedgekomen is. Zijn rechterarm was tot zijn gewrichten verdwenen.
Hij sloeg zijn benen over de rand en stond langzaam op, maar voelde dat hij nog wiebelig was. Hij greep met zijn hand naar de muur en liep voetje voor voetje de trap op, naar de kamer van Thomas.

Het duurde minuten voordat hij op de deur bonkte. 'Binnen,' zei de stem achter de deur en Rhai opende voorzichtig de deur naar Thomas zijn kamer. Thomas zat op de bank met een dik boek en sloeg net een bladzijde om toen Rhai de kamer in kwam gelopen.
'Rhai gelukkig, ik maakte me zorgen om je,' sprak hij en Rhai ging naast zijn broer op de bank zitten.
'Hoelang heb ik geslapen?'
'Zo'n anderhalve dag, maar hoe voel je je nu Rhai?' vroeg Thomas. Rhai keek zijn broer aan, maar ookal was hij geschrokken zijn vermoeide lichaam gaf het niet aan.
'Ik voel me redelijk, nog wat vermoeid, maar met mijn arm komt het niet meer goed,' begon Rhai te vertellen en kreeg al gelijk spijt.
'Thomas, zul je niet boos op me zijn als ik je dit vertel?' vroeg Rhai voorzichtig, met een zwakke kinderlijke stem. Thomas sloeg het boek dicht.
'Ik zal niet boos op je zijn.'
'Oke, ik was me aan het vervelen en toen ik Alchom gehoord had over die barman ben ik het raam uit geprongen en achter de barman gegaan. Ik had hem bijna Thomas, maar toen ik mijn tanden in zijn nek zette wist ik dat ik een grote fout was begaan. Zijn bloed was vergiftigd met alcohol en dat had me behoorlijk aangetast.'
Thomas bleef zwijgend naar zijn broer kijken en wist er niets op te zeggen. Hij was boos en blij tegelijk.
Boos, omdat hij zo onvoorzichtig was geweest en blij dat hij het overleefd had.
Alcohol is giftig voor vampiers, het is vloeibaar vuur en samen met bloed zou het je hele lichaam als papier doen verschrompelen en uiteindelijk uit elkaar scheuren en sterven.
Thomas had altijd voor nood een flesje met royal blood bij zich. Dit was puur bloed dat het vergif van de alcohol tegen zou gaan, voordat de vampier sterft. Thomas was blij dat hij optijd was.
'Laten we hopen, dat het niet meer zou gebeuren.'