010.

Ik gooide het zwaard in de muur, precies recht, zonder dat dat mijn bedoeling was.
"Waarom moet ik het leren?" Ik stond op en ging naast hem staan. "Ik wil niet kunnen vechten. Ik... Ik wil het niet eens."
Hij stond dreigend op en keek me heel erg streng aan. "Dus jij denkt dat je erheen loopt en zegt 'Ik ben de verlosser' en ze gaan van je weg? Het echte leven is geen wonderland, jongen. Je moet leren vechten of je het wilt of niet." Hij keek me bijna duivels aan...
En toen wierp hij zich op me.
'Pi!' gilde Rho.
Pi keek me aan. "Verwacht het onverwachte. Iedereen kan je zomaar van alle kanten aanvallen. Dat is in ieder geval iets wat je goed moet leren."
Ik zei niks en duwde hem van mij af. Alleen ik duwde hem verder en hoger dan dat het mijn bedoeling was. Pi kwam hard tegen de muren van de oefenzaal terecht en zakte ineen. Ik wist niet of hij nog op zou staan. Zijn borstkas bewoog niet meer... Rho liet het boek vallen dat ze vast had en liep naar hem toe... "Wat heb je gedaan?" Ze keek me niet heel blij aan...
Ik wist ook gelijk niet wat ik moest doen...
"Leeft hij nog?"
Ze legde haar vingers in zijn hals en ik wachtte doodsbang af. Ik had toch niet echt iemand vermoord, hè? Ze zei niks en bleef maar voelen. Had ik serieus... Net iemand vermoord...? Ze bleef maar niks zeggen alsof het normaal was...
"Is hij dood?" Zei ik weer.
Ze schudde haar hoofd. 'Je moet hem helpen!'
Hoe moest ik dat in vredesnaam doen? "Ehm... Hoe wil je dat ik dat doe..."
"Je bent de Verlosser je kan vast wel wat verzinnen. Kom hier heen..." Ik liep maar naar haar toe en keek naar het levenloze lichaam.
"Help hem nou maar..."
Ik weet niet hoe maar ik voelde iets opborrelde en ik legde m'n hand op de borst van Pi. En m'n handen gaven een soort wit licht af. Naar adem happend, kwam Pi terug tot leven. Hij rolde op zijn zij en begon te braken. Daarna keek hij me aan, totaal niet boos of geschokt. 'Het gaat sneller dan ik dacht,' zei hij met een schitterende glinstering in zijn ogen. 'Misschien kunnen we de Fulgex al aanvallen! Nu ze het toch niet verwachten!'