009.

Het meisje, Rho, leidde me naar een kamer in het paleis waar een jongeman - kon ik de term 'man' eigenlijk nog wel gebruiken? - over een hoop boeken gebogen zat. Naast hem stond een zwaard, glanzend in het licht dat door de grote ramen naar binnenviel.
'Welkom in de bieb,' lacht Rho. Ze douwde een boek in m'n handen en ik sloeg die open. Ik zag dat het niet de letters waren die ik thuis gewend was. Maar ik kon het wel met gemak lezen.
"Zie je wel dat je in connectie van deze wereld staat? Ik zie je gewoon echt ervan lezen." Ze lachte naar me alsof ze daar heel blij mee was.
"Ik denk het..."
'Ik ben Pi,' zei de jongeman die achter zijn bureau vandaan kwam en op me af stapte. 'En wie heb je meegebracht, Rho?'
"Ehm... Die jongen helpt me met lezen. Hij is een goeie lezer..."
"Neem me niet in de maling. Ik zie zelf wel dat hij niet van hier komt wie is hij?"
"Ehm... Hij is de Verlosser van deze wereld?" Zei ze met een steeds hogere stem.
'Wat?' vroeg Pi met een hese stem. Hij bekeek me even. 'Meen je dat serieus, Rho?' Hij bleef maar naar me staren en het leek of hij probeerde door me heen te kijken.
Opeens lichtte zijn ogen op. 'Kom,' beval hij. 'We hebben geen tijd te verliezen, het kan niet lang duren voor de Flugex er achter komen dat hij hier is.'
"Ehm misschien weten ze dat al..."
"WAT?!?!?" Zei hij nog feller dan de eerste keer.
"Hij werd meegenomen door iemand en hij was bijna onthoofd als ik hem niet ging doden."
Pi keek me aan. op een serieuze manier. "Je hebt geen flauw idee hoe erg je in gevaar bent hè? Je hebt geen flauw idee wat er allemaal gaat komen."
Pi nam me meteen me naar de 'oefenzaal'. Wel, je kon het eerder een martelzaal noemen. Zonder verdere uitleg duwde hij een zwaard in mijn handen en begon hij me aan te vallen, zonder genade. Hij probeerde me te slaan met een andere zwaard. Maar op een of andere manier kon ik ze met gemak afweren... Bij elke keer als hij me sloeg probeerde ik wat te zeggen.
"Waar... Ben.... Je... Mee... Be.... Zig...."
'De beste manier om iemand te trainen,' antwoordde hij. 'Of denk je dat je vijand je even een lesje gaat geven op het slagveld? Ik dacht het niet!' Ik wist niet hoe het gebeurde, maar opeens lag ik bovenop hem, met mijn zwaard tegen zijn hals gedrukt, terwijl het zijne buiten zijn bereik lag. Hij grijnsde naar me. 'Snelle leerling,' zei hij trots.