Z&S 28

“Jawel.” Tansy keek hem in de ogen. “Denk niet dat ik bang ben je te dwingen, Yvon, zelfs al gaat dat ten koste van Lilou. Tot nu toe wonnen we niets met haar kwaad te doen, integendeel, maar als dat de enige manier is om jou ons te doen helpen, zal ik het niet laten. Dus, zeg op, wat gaat er nu gebeuren in Viholi, zonder koning?”
“De generaals gaan proberen op mijn moeder in te praten”, fluisterde hij. Tansy had hem gebroken. “Ze heeft nooit beslissingen genomen in de oorlog, ze kent er niets van. Degene die haar kan overtuigen, zal het land en de strijd gaan leiden. Maar omdat er geen wettige leider is…”
“Zal er een hoop protest en verwarring zijn”, maakte Tansy zijn zin af. “En alleen jij hebt de macht daar een einde aan te maken.”
Er werd op de deur geklopt, Sybelle en Lilou kwamen binnen. Lilou rende meteen op haar broer af. Yvon sloot Lilou beschermend in zijn armen. Heel even liet Tansy hen begaan. “Lilou, vertel je broer eens hoe je op Aarde terecht gekomen bent”, gebood ze, weer één en al vriendelijkheid. Yvon keek verbaasd op, maar Lilou begon meteen te vertellen.
“Die mevrouw die me naar de aarde heeft gebracht, vloog daarstraks naast papa”, zei ze op het einde.
“Wat?!”, schreeuwde hij geschrokken. “Heeft zij??? Maar, maar, ze was één van vaders vertrouwelingen.”
“Yvon, je vader heeft de vleugels van je zus verwond”, zei Tansy. “Hij gaf niets om haar. Hij kwam haar alleen halen om een reden te hebben voor een gevecht. Waarschijnlijk heeft hij zelf opdracht gegeven haar te laten ontvoeren.”
“Ik kan het niet geloven”, mompelde Yvon.
“Welke generaal zou zij kiezen in de strijd, denk je?”, vroeg Sybelle. “Eén die jij ook respecteert?”
“Nee, een bullebak”, gromde Yvon. “En waarschijnlijk weet ze nog op moeder in te praten ook.”
“En mijn vader, prins Yvon?”, vroeg Sybelle aarzelend. “Vond je dat terecht?”