H 8 Rhai

Het was rustig in het dorp en iedereen had zijn luiken gesloten en de maan die boven de bomen scheen gaf het dorp een duistere glans. Rhai liep in zijn zwarte gewaad over de ruwe stenen opweg naar het restaurant.
Rhai hoorde een uil krassen en keek naar het enorme huis op de heuvel. Thomas wist niet dat hij dit deed, hij moest de barman klein krijgen voor wat hij had verteld.
Rhai had gehoord hoe Alchom zei over verdwijningen in het dorp. Hoe het kwam dat ze alleen waren, maar het was heel anders gegaan dan hij nu wist.
Hij zag het vervallen uithangbord al die door de avondwind bewoog en bij iedere beweging een piepend geluid maakte. Rhai liep rurstig naar de deur van het restaurant en bonkte eens hard.
De lichten sprongen aan en een slaperige kop van de persoon achter de deur keek Rhai aan. De ogen van de barman werden groot en wilde de deur sluiten, maar Rhai stak zijn voet ertussen en duwde hard tegen de deur, waarbij die openviel en de barman naar achteren viel op de houten planken. Rhai pakte de man bij zijn nachtjapon en keek hem woest in de ogen.
'Je hebt wel het lef om je waffel open te trekken tegen touristen,' siste hij woest en de barman zwaaide al met zijn handen. 'Nee..Nee... Het was niet de bedoeling om u te veradden, de man vroeg er zelf naar,' stotterde de man in angst.
'Dan had je zo ie zo niets mogen zeggen over de familie Nightlock. Ik laat je dit keer gespaart, maar o wee ik kom je halen als je ook maar iets verteld over ons. De barman zag de lichtgevende rode glans om de prachtige blauwe ogen.
'Ik zal...Niks verklappen, ik beloof het je maar laat me leven. Ik heb een vrouw en een zoontje.' Rhai's ogen schoten open.
'Waar is uw zoon,' sprak hij, maar de man begon te huilen. 'Nee..neem mij maar niet mijn zoon, alsjeblieft ik doe alles voor je.'
Dat gaf een grijns om Rhai's mond, maar zijn woorden waren nutteloos. Rhai liet de barman vallen en liep naar de trap. 'Alstublief neem niet mijn zoontje mee, ik zal u alles geven wat u wilt, maar mijn zoon niet,' ging de barman verder.
Rhai draaide zich met een ruk om en schoot op de barman af en greep hem bij zijn keel en zette zijn hoektanden in het zachte vlees en zoog het bloed zijn lichaam in. Een naar gevoel begon te borrelen in het lichaam van Rhai en hij duwde hem van zich af en de barman hield slap zijn hand op zijn nek, waar bloed tussen sijpelde.
'Mijn god, ik dacht dat ze nooit bestonden, maar het is waar. Jij bent een vampier jij bent degene die achter deze verdwijningen zit,' sprak de man met een zwakke stem.
Rhai's maag sloeg volledig om en voelde hoe het opgezogen bloed terug naar boven kwam en op de houten vloer terecht kwam. Dit was echt afschuwlijk. Zijn bloed was volledig aangetast door het alcohol dat hij zeker dronk.
Hij zakte op de grond en hij begon langzaam te roken. Bloed en alcohol was iets waar hij totaal niet tegen kon. Rhai kwam overeind en strompelde naar de deur en verdween in de nacht opweg naar huis, maar zijn lichaam deed behoorlijk zeer en de zon kwam al op. Hij moest terug zijn voor de stralen van de zon over de horizon kwamen.
Hij rende de poort door naar de deur en glipte er zachtjes doorheen en schoot de kelder in. Rhai struikelde over de trap en viel op de grond en zijn lichaam protesteerde om nog verder te gaan.
De geur van brandend vlees hing al in de kelder en hij dacht dat dit het einde zal zijn. 'Thomas,' riep hij pijnlijk. Een gedaante schoot van de trap af en pakte Rhai bij
zijn lichaam en zette hem op de stenen bed.
'Rhai in hels naam wat is er gebeurd?' vroeg hij, maar voordat Rhai kon antwoorden was hij al buiten kennis.