038

"Ik kon niets anders dan turen naar het raam. Nog steeds had ik de waarheid niet vast kunnen grijpen, ook al zou ik spoedig van deze illusionaire wereld verdwijnen. Wat had ik nog te verliezen? Het brandde alweer in me, de neiging om haar aan de kant te duwen en de buitenwereld te laten reflecteren door mijn ogen, en hij was sterker dan ooit teruggekeerd, maar alsnog wendde ik mijn blik af en liep ik de kamer uit. ‘U ook bedankt, mevrouw Hudson,’ sprak ik.
Nog lang nadat ik de ruimte achter me had gelaten, voelde ik haar ogen in mijn rug priemen."

Deze story is niet geschikt voor alle leeftijden. Daarom is deze alleen te lezen als je bent ingelogd. Zo houden we Quizlet.nl leuk voor alle bezoekers.

Reageer (1)

  • Quies

    Mooi geschreven.. Hij moet ooit toch eens terugkomen op verdieping -22! (:
    En ik ben eigenlijk benieuwd wat er nu echt met zijn oma is gebeurd.. Oh, er kan nog zoveel gebeuren eigenlijk, met Ronan en Yuki enzo (:

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen