H 6 Thomas

Thomas zat aan tafel met Alchom en het was tot het toetje stil. Thomas wees de chocolade taart, gevult met jam (Bloed jam) af en keek toe hoe de man genoot van de overheerlijke smaak van chocolade.
' Ik moet zeggen, dit is verukkelijk,' zei hij en Thomas grijnsde enkel. Rhai was lang weg en zelf keek de jongen aan tafel naar de enorme klok die boven de opehaard hing.
' Neem me niet kwalijk, maar ik wil mijn broer spreken, geniet nog van je dessert en maak jezelf gemakkelijk met een kop thee of koffie in de woonkamer, daar zal de kok je vergezellen,' zei Thomas, waarbij die opstond en de eetzaal verliet.
Zelf liep hij de westvleugel in en hoorde al het zachte geluid van de piano. Rhai kon de hele nacht achter de piano zitten zonder ook maar te eten of te drinken. De zachte melodie die hij zelf geschreven had, werd luider toen Thomas de deur van zijn vertrek opende.
' Rhai, ik weet dat we altijd in stilte eten, maar deze gast moet nog onze gewoonte weten en het was niet zo vestandig om te vertellen dat hij ons dinner is als we hem zat zijn.'
Een valse noot schoot de ruimte in en Rhai draaide zich met een ruk om.
'Thomas, ik weet dat hij nieuw is, maar ik wil dat hij zich aan onze regels houd en als ik zeg dat hij stil moet zijn dan bedoel ik ook stil. En ik sloeg een beetje door, sorry,' zei hij met een verheffing in zijn stem en draaide zich weer terug naar de piano.
Thomas keek naar zijn broer en ging vervolgens op een ander onderwerp: 'Hoe vordert je pianostuk?'
Thomas hoorde Rhai lachen en zette zijn vingers op de piano toetsen en begon te spelen. Het zachte geluid begon rustig en later kwam er meer noten bij en uiteindelijk was het een prachtig, maar gewaagd stuk.
Thomas liep naar zijn broer en ging naast hem zitten, terwijl hij opschoof en stopte.
'Zullen we samen iets spelen?' vroeg hij en Rhai knikte.
Thomas legde zijn linkerhand op de toetsen en begon rustig met de eerste paar noten. Rhai volgde met de melodie en ze speelde tot de klok twaalf uur sloeg. Rhai legde zijn hoofd op de schouders van Thomas.
'Soms, droom ik dat ik gewoon weer mens was, en dat ik buiten kon spelen. Soms denk ik aan die tijd dat we gebeten werden,' begon hij te vertellen en Thomas keek naar de pianotoetsen.
'Het was een moeilijke tijd, maar we hebben elkaar nog,' sprak hij en Rhai keek zijn broer aan. 'Nog een keertje dan maar,' sprak hij en ze speelde weer hetzelfde nummer, maar dit keer met emotie.

Terwijl thomas terugliep naar de woonvertrek zag hij Alchom onderuitgezakt zitten. zijn borstkast ging langzaam op en neer en zijn ogen waren gesloten. Thomas keek naar gedeelte bij zijn nek en kreeg de neiging om hem leeg te zuigen.
Thomas liep naar de man toe als hij zijn lichaam wilde vastpakken, maar zijn handen begonnen te roken toen zijn vingers het zachte vlees raakte. Een tintelent gevoel en een lichte pijn deed Thomas lichtelijk schreeuwen.
Alcholm werd meteen wakker en keek naar de jongenman achter hem en zag hem met zijn vingers in zijn mond staan. 'Thomas, gaat het wel?' vroeg hij terwijl hij enkel knikte.
Alcholm gaapte eens.
'Zou jij me willen vertellen hoe het kan dat jullie hier de enige zijn, want er doen geruchten dat het hier spookt, zijn er nog andere? is het waar dat er verdwijningen zijn? En bovenal hoe kan het dat jij en je broer hier nog zijn?'
Thomas keek de man aan, en gaf zich over. Gelukkig kon hij zich hier en daar eruit bluffen, maar deze man had het recht om te weten en wellicht degene die eracheter zou komen wie ze waren en misschien hun vloek te kunnen verbreken.
'Ik zal het je vertellen.'