Foto bij Hoofdstuk 1.

Harry Styles

11 - februari - 2014
(Dus 112 jaar later dan proloog)

Een plens water gooide ik in mijn gezicht om mezelf een beetje wakker te maken. Het water gleed over mijn gezicht en druppelde in de wasbak. Een grijze handdoeken haalde ik uit het rekje waar meerdere handdoeken op elkaar gestapelt waren. Mijn gezicht maakte ik volledig droog en ik bekeek mezelf in de spiegel. Vandaag was ik honderdentwaalf jaar lang als ik nu ben. Rode ogen, vlijmscherpe witte hoektanden. Een vampier dus. Het vreselijkste wezen wat er bestond. Ik walgde van mezelf. Ik herinnerde me nog van toen ik wakker werd in het bos, nadat die vampier me had vermoord. Officieel was ik dood, mijn hart klopte niet meer. Ik was nu meer een levende dode.
Maar toen ik wakker werd had ik dorst, ik was toen naar het dorp geweest en daar had ik een kan melk gehaald, maar toen ik een slok nam vond ik het vreselijk smerig smaken. Voor ik vampier werd hield ik van melk. Ik was dus maar naar huis gegaan iets wat niet bepaald slim was, want toen mijn moeder mij ogen zag begon ze te gillen. Op dat moment wist ik niet wat er aan de hand was maar toen ik in de spiegel keek zag ik het ook. Mijn ogen waren rood. Ik was toen op haar afgelopen dat ik haar geen pijn zal doen maar ze was bang voor me. Ik omhelsde haar toen, ze probeerde zich uit mijn greep te ontsnappen maar ik was sterk, ik was natuurlijk een vampier. Niet lang daarna kwam mijn vader thuis. Hij werd boos, echt boos. Hij had een mes gepakt en het door mijn hart gestoken. Maar ik ging toen niet dood, dat was ik namelijk al. Toen werd ik uit huis gezet, mijn ouders wilde me niet meer. Ik was geen zoon meer voor ze, zeiden ze. Het brak mijn ijskoude, niet klopende hart. Ik had geprobeert om wat normaals te eten maar het lukte niet. Ik kreeg geen hap door mijn keel. Die avond was ik terug gekomen naar huis, via het raam was ik naar binnen geklommen. Ik wilde mijn ouders nog een keer gedag zeggen. Maar dat was dus letterlijk. Ik had iet vreselijks gedaan. Toen ik bij hun kamer aan kwam was alleen mam daar. Gelijk voelde ik me hongerig toen ik haar bloed rook. Toen nam mijn vampieren deel mij over. Ik was op haar afgelopen en heb mijn tanden in haar nek gezet. Ik heb mijn eigen moeder vermoord. Toen kwam mijn vader weer binnen. Voor hij wat kon doen had ik zijn tanden al in zijn nek gezet en had ik hem leeg gezogen. Ik verliet het huis waar ik mijn ouders dood had achter gelaten.
Snel schudde ik die gedachte weg. Daar moest ik niet aan denken dan voelde ik me alleen maar meer een monster. Het lenzendoosje pakte ik uit een van de kastjes die aan de witte muur hingen. Ik draaide het doosje open en daar lag de eerste groene lens. Ik droeg lenzen, niemand mocht weten wat ik was. De lens haalde ik eruit en legde die goed op mijn vinger waaraan ik de lens in mijn rechter oog deed. Het zelfde deed ik bij mijn linker oog. Ik bekeek mezelf weer in de spiegel. Zo zag ik er als een dood normale jongen van twintig jaar uit. Normale ogen, normale tanden, een hart dat klopt.

Helaas was ik niet normaal

Holishitballs! Al 22 abo's! :)
Mja hier het eerste echte hoofdstuk!
Reactie? :3

Reageer (6)

  • Nilohazali

    Ik hou nu al van je verhaal!
    Ik hou van al je verhalen <3

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen