4.1 Een nieuw project

Toen ik beneden kwam raapte ik de glasscherven op die op de gang lagen. De rest werd wel gedaan door de schoonmaakster, maar ze vertikte het om de gang te doen. Ze zei dat daar spoken waren. Ik kon het amper geloven en als er al spoken waren, dan lieten ze zich niet aan mij zien.
In de keuken maakten ik mijn ontbijt en at ik het op. Ik had geen mailtje van Bianca gehad en dat vond ik wel jammer. Waarschijnlijk lukte het haar niet om stiekem op dat ding te kunnen. Haar moeder vond dat ’s ochtends computeren niet goed was. Ik kon het niet met haar eens zijn, maar ja.
Al snel verveelde ik me. Ik had nog zeker een half uur totdat Joshua zou komen. Ik keek vanuit de keuken naar mijn plekje bij het raam. Het boek lag er nog steeds.
Toch wel nieuwsgierig geworden naar hoe het stond in het boek pakte ik het op. Ik las de achterkant weer en ik schudde mijn hoofd. Toch raar hoor dat zijn naam er precies in staat.
Ik las de eerste bladzijde en ik besefte dat het verhaal me wel zou interesseren. Met een glimlach ging ik op mijn favoriete plekje zitten en begon ik te lezen. Het was een engels boek en dat vond ik meestal leuker.
Al snel zat ik in het boek en vond het ik het zonder om te stoppen. Maar toen ik de toeter van Joshua hoorde, wist ik dat het tijd was. Het liefst wachtte ik nog even voordat ik naar hun toe zou gaan, maar dan zou Joshua weg rijden.
Ik legde het boek weg en pakte mijn jas en tas. Ik rende naar de auto en stapte voor in. Behalve Troy was iedereen er, zag ik met een glimlach.
‘Eindelijk, waar bleef je?’ vroeg Eric toen we reden.
‘Sorry jongens, ik zat vast in een boek’, zei ik met een glimlach en toen zong ik met de muziek mee. Ik moest toch iets doen voordat ze vroegen wel boek ik las. Dat soort vragen wilde ik nooit beantwoorden. Geen idee waarom, maar dat vond ik niks.
Toen we op school aan kwamen merkte ik meteen dat iedereen dolblij was. Dat betekende dat er iets ging gebeuren. Meestal was het één of ander project van Snippe. Hij deed leuke dingen waar iedereen van hield en alle klassen hadden dan wel een onderwerp.
‘Wat zou er aan de hand zijn?’ vroeg Joshua.
‘Geen idee, ik weet van niks’, zei Eric. Netzoals zijn zus wist hij ook altijd alles wat er gebeurde in dit dorp. Meestal wisten ze ook wat meneer Snippe deed met dit soort dingen.
Iedereen liep verwachtingsvol en door die drukte kon niemand zich op hun vak concentreren. De leraren probeerden ons te kalmeren, maar dat lukte niet echt. Niemand had ’s ochtends les van Snippe en mijn klas was het eerste die les van hem had.
Toen ik in de cafeteria aan kwam keek ik meteen naar de tafel van de Cullen’s, maar hij zat er niet. Verbaasd keek ik naar de tafel.
‘Je vindt hem echt leuk?’ vroeg Erika aan mij. Ik keek haar kwaad aan en ze keek verbaasd van me weg.
‘Zoek wat meer uit over de Cullens’, zei ik tegen haar en ze knikte. Ik wist dat Erika alles er aan zou doen om net zo vriendin voor mij te zijn als Bianca. Jammer genoeg zal haar dat nooit lukken. Niemand kon Bianca vervangen.