22. Strand

Lia POV

Ik stop nog wat spullen in mijn strandtas, trek mijn jurkje aan en loop de kamer uit. In de lobby voel ik alle ogen in mijn rug branden, terwijl ze me nakijken. Bij de deur van het hotel wacht ik even, en haal diep adem. Iedereen is er al. Zodra ik naar buiten loop flitsen er een paar camera's, en ik kan de tijdschriftkoppen al zien. Ik negeer de paparrazi die allemaal mijn aandacht proberen te trekken, en samen met het team ga ik richting het strand. Cristiano komt naast me lopen, en er hangt een ongemakkelijke stilte.
'Eum, sorry voor... je hals.' Verlegen zit hij aan zijn haar. Ik bijt op mijn lip. Waarom is hij nou zo knap en lief?! Dit maakt het niet bepaald makkelijk.
'Oh, uhm... tja.' DIT IS ZO AWKWARD.

Gelukkig zijn we bij het stand aangekomen, en ik lach als de mannen gillend over het strand rennen, op zoek naar een plek. We leggen onze handdoeken neer, en iedereen behalve Cristiano en ik duikt de zee in. Waarom blijft hij nou hier? Ik moet nadenken. Dan vraag ik me af waarover. Wat maakt het nou uit als we wat krijgen. Hij wil het, en ik ook, maar durf het niet toe te geven. En hoe ga ik het hem vertellen? Cristiano merkt dat ik aan het nadenken ben, en staat op.
'Ik laat je wel alleen, dan ga ik de jongens eens vervelen.' zegt hij met een grijns, en dan loopt hij weg.

Ik mijmer nog een beetje over de situatie, en besluit dan om ook de zee in te gaan. Kleerkast nr.1 knikt als ik hem vraag om op de spullen te letten, en dan loop ik de zee tegemoet.

Na het zwemmen zijn we doodop, en ik heb goed kunnen nadenken over wat ik nou eigenlijk wil. We lopen niet terug naar het hotel, maar eten wat bij een strandtentje. Het is heel gezellig, en ik leer het team beter kennen. Dan gaat het gesprek alleen nog maar over voetbal, en ik haak af. Ik heb hier zo geen verstand van. Ik kijk wat in mijn wijnglas, terwijl ik met een half oor meeluister. Dan staat Cristiano op.
'Mannen, volgens mij moeten we maar eens terug naar het hotel. Morgen is het zover.' De rest is het met hem eens, en nadat er betaald is lopen we terug. Onderweg gaat het alleen maar over de wedstrijd tegen Duitsland. Ik luister mee, maar het gaat allemaal langs me heen. We lopen richting de deur van het hotel, en weer duikt iedereen op Cristiano en mij om ons vragen te stellen. Lichtelijk geïrriteerd zegt Cristiano dat hij er niet over wil praten. De rest staat ons vanuit de lobby aan te kijken. Net voor we de lobby inlopen hou ik Cristiano tegen. Verbaast draait hij zich naar me toe, maar voor hij iets kan zeggen zoen ik hem, terwijl de paparrazi er op los klikt.

Er niet over praten? Dan maar zo...



Hope you like it! Als jullie nog tips en/of kritiek hebben hoor ik het graag!