Proloog

Ik dacht altijd dat er een simpele verklaring voor het leven was.
Je ouders voedden je op tot je groot genoeg was
Je zocht een goede baan, zocht een vrouw met wie je je leven wilde delen en trouwde.
Vervolgens begon het weer opnieuw, maar dit keer met jouw kinderen.
Dit geloofde ik tot de vrouw van wie ik hield ruw uit mijn leven werd getrokken.
Ik dacht dat de cyclus van het leven mij had overgeslagen.
Tot ik haar ontmoette. Ze liet me inzien dat het leven niet zo perfect was als het leek.
Ze liet me inzien dat niet iedereen opgroeide met ouders die voor je zorgden,
met genoeg eten in huis, met genoeg geld om minstens tien keer te leven.
Ze liet me inzien dat het leven veel harder was.
Maar tegelijkertijd liet ze me ook inzien dat het leven veel mooier was dan dat.
Dat je kon genieten van de simpelste dingen.
Ze liet me inzien wat het leven nou echt was.
Ze leerde me dat het leven eigenlijk onmogelijk was.
Maar bovenal leerde ze me dat het onmogelijke mogelijk kon worden.
Want het hoefde niet alleen.
Samen werd alles mogelijk.