27. Wolven op school!

Ik leunde wat tegen het raam. De aula was zo lawaaierig als altijd. Ik negeerde het, mijn muziek was toch beter om naar te luisteren.
Een lange staart, een ruitje, blauw... 'Hey, Jenny!'. Ik keek op. 'Mooi gevecht, die vrijdag! Zou je ook eens wat moves aan mij willen laten zien?'. Het was weer zo'n rot pestkop. Een paar jongens lachten. 'Ik vond het vooral mooi om te zien toen de andere gast jou een koekje van eigen deeg bracht.'. Ik balde mijn vuist. De jongens kwamen op me af gelopen. Ik pakte mijn potlood stevig vast. Blij dat ik hem net scherp geslepen had. Ik beet mijn tanden op elkaar, hier had dus echt geen zin in! Maar als ik weg zou lopen, nee, er was geen ontkomen meer aan. Ik bleef ze strak aan kijken.
Nu konden ze me bijna aan raken! Ik hoorde gegil. Twee witte gedaantes renden naar mij en die andere gasten toe. Het waren twee wolven, Mijn twee wolven! Wyta en Syto stonden achter de jongens en gromden.
Iedereen stond van een afstandje te kijken hoe de twee wolf de klierkoppen aan het bang maken waren zodat ze mij niet meer lastig vielen. Uiteindelijk renden ze weg bang weg en de wolven lieten hun krachtige huil horen. Snel ging ik naar ze toe en aaide ze. Nadat de mensen gezien hadden dat de wolven naar mij luisterden, kwamen er sommige die ze ook een aai durfde te geven.
~~~
De bel ging. Ik moest naar bio. Toen ik de trap op liep volgde Wyta en Syto me trouw. Ook gingen ze netjes naast me toen ik aan een tafeltje ging zitten. De docent had het eerst niet door en begon met de les. 'Hallo allemaal, vandaag- wat zitten jullie te fluisteren? Opletten!'. Bijna iedereen was aan het fluisteren over wat er die pauze gebeurd was. Tim stak zijn vinger op. 'Mevrouw, we hebben het over de wolven'.'De wolven? Welke wolven?' vroeg de docent. 'De wolven die Jenny hebben gered van de rot pestkoppen!' riep Kimber en wees naar mij. De docent keek naar mij en zag de twee wolven als twee trouwe hondjes naast me zitten. Ze schrok een beetje maar merkte dat mijn wolven geen vlieg kwaad deed, als het mij maar geen kwaad deed. 'Uhm, Jenny? Kun je ons wat meer over die wolven vertellen? Weet je waarom ze je hebben gered? Of kende je ze al?'.
Ik knikte en begon te vertellen: 'Mijn vader werkte eerst op de Noord-Pool, dat weten jullie wel. Toen hij terug naar zij huisje ging, kwam hij een groot ijsblok tegen waar deze wolven in vastgevroren zaten. Zo snel mogelijk nam hij het mee om de wolven te redden. Toen de wolven waren opgewarmd, merkte hij dat ze eigenlijk erg tam waren en dat ze niet op de Noord-Pool hoorde. Dus nam hij ze mee naar huis en nu verzorgen wij met z'n drieën twee tamme wolven.'.
'Hoe heten ze?' riep Anne. 'Kunnen ze ook kunstjes?' vroeg Jasper. 'Mag ik ze aaien?' zei Dionne. 'Rustig rustig! een voor een!' riep de docent er bovenuit. 'Jenny, vertel ons wat meer over je wolven. Zo te horen zijn we erg benieuwd'.
'Ik zal ze even voor stellen. Dit is Wyta, en Dit is Syto.'. Ik wilde de klas niet al te veel over de andere wereld vertellen want misschien dachten ze dan dat ik gek was. Dus zei ik dat ik voor de rest niet veel over ze wist, behalve dat ze erg lief zijn. De rest van de les heb ik alleen maar over mijn wolven hoeven vertellen en met ze hoeven te spelen.
Nadat de les afgelopen was, was ik uit. Samen mijn beste wolven vrienden liep ik naar het fietsen rek en zag dat mijn fiets in kreukels lag. Er was een briefje op geplakt. 'Dit is nog niets, we pakken je later wel' stond erop. Opeens voelde ik dat ik bij m'n been werd gepakt. Wyta gooide mij op haar rug en begon te rennen. Op de rug van Wyta, met Syto naast me, ging ik terug naar huis. Zonder een fiets nodig te hebben. Dit was toch veel cooler?