Dag 5. Het boek

Ik loop over het schoolplein van mijn broetje. Ik zie overal kinderen lopen. Plotseling klinkt er over het hele plein een gil. Ik ren op geluid af dat ik een paar seconden geleden had gehoord. Ik zie een groep mensen om iets heen staan, het eerste wat me opvalt is dat alle mensen die er om heen staan lachen. Tweede wat me opvalt het zijn panters. Ik dring me door de menigte heen. Daar in het midden licht iets, wat erg veel op een mens lijkt. Zijn huid is helemaal rood en het heeft geen oren meer. Veel te lang besef ik niet wie da is... Pascal!!!! 'WAT HEBBEN JULLIE MET MIJN BROERTJE GEDAAN!!!!' 'gemarteld, de oren er af gesneden, geslagen en uitijndelijk dood gemaakt...' ik had op dat momend twee opties eerste was storm op ze af en vermoord ze alle maal, of optie twee weg lopen en de politie bellen. Ik koos voor de slechtste, ik stormde op hen af en gaf iedereen een klap voor hun bek. Maar toen stonden er geen gewone mensen meer voor me maar alle maal panters. Ik was omsingeld. Opeens sloeg het weer over. Van heel bewolkt en midden op de dag was het 100% onbewolkt en midden in de nacht, maar wat het meest op viel was de volle maan recht boven hen. Plotseling kwamen er vijf wolven uit allerlei kanten schieten. Dus nu stonden achter de panters ook nog wolven te grommen naar de panters. Ik kon met de wolven praten op de een of andere manier. Een zei:' kijk naar de maan en consentreer je op je wolf, dan komt alles goed.' ik Keek dus maar naar de en consenteerde op de witte wolf die ik in mijn droom had gezien. En toen stond ik daar niet meer als een normaal meisje. Maar een beest met vier poten en een staart. Ik sprong naast de anderen. Toen stonden de wolven de panters tegen over elkaar. Over al was gegrom te horen. Toen begon de aanval we sprongen op elkaar af en er was een heel gevecht. Er sprong nog een op mij af met zijn kaken wijd open.

Ik schrok wakker. Helemaal onder het zweet en speeksel. Ik kijk op de wekker en zie dat het zeven over half vijf is, ik zucht en loop naar de bad kamer. En ging me toen douchen. Toen ik klaar was was het ongeveer kwart voor vijf. Ik liep naar beneden en zag daar een zwarte schim lopen. Vier poten, kop en een staart. Toen het mij zag schoot de panter door het raam naar buiten. Ik keek hem na, wat kon ik nu nog doen? Hem achter na gaan? Ik wist wel wat ik na school zou doen. Vragen aan Marcel of hij dezelfde kruiden als rond ons teretorium om mijn huis wou leggen. Ik ging ontbijten, maar eigenlijk had ik helemaal geen trek. Toen ze alles op was ging ze maar tv kijken. Niks bijzonders, ik zucht en deed de tv uit. Toen pas zag ik wat de panter had achter gelaten. Een groot boek met op de voorkant 'de geschiedenis van de panters en de wolven.' ik keek er naar en pakte het toe maar op wist ik veel wat dit te betekenen had. Ik deed het boek openen zag op de eerste bladzijde staan inleiding. Ik sloeg de bladzijde om en zag daar heel veel leters staan die ik niet kon lezen. Ik bladerde door de bladzijden en toen kwam ik bij een bladzijde met een conclusie. Daar in stond: wolven en panters hebben vroeger samen in harmonie geleefd. Hoe ze uit elkaar zijn gedreven en waarom ze elkaar nu haten is onbekend. Wat wel bekend is dat alleen ware erfgenaam van de stamhoofden van bij de stammen de vrede tussen hen zal kunnen bewijzen. Ik was verward. Hoe kon het zo zijn dat er ooit vrede was tussen de wolven en de panters. Nu wist ze nog een ding zeker. Ze ging de dingen op de vorige bladzijden ontcijfer.

Toen haar broertje wakker werd toen vroeg ik meteen aan hem:' hoe gaat het met de wonden? ' ' heel goed Elsa, die wonder zalf dat jullie hadden gemaakt werkt echt goed.' ik grinnikte. Wat we gister hadden gebruikt was helle maal geen wonder zalf, maar een paar bladeren die gestampt waren en met nog een blad die het had verbonden. 'wat heb je daar?', vroeg hij plotseling en hij wees naar het boek in mijn handen. Ik haalde mijn schouders op. 'zelf ben ik daar ook nog niet uit eigenlijk.' hij keek me raar aan. Plotseling was er een stem in mijn hoofd. Elsa, Elsa! Er was van ochtend een panter in mijn huis. Ik andwoorde in mijn hoofd, bij mij ook dat is best we vreemd. Wat heeft hij bij jouw gedaan? Niks zij de stem. Nou ja hij had een papiertje achter gelaten dat de erf genaam van het stamhoofd van de vroegere stam een boek had gekregen. Wat hadden ze bij jou gedaan? Ik slikte, was ik de erf genaam van het stamhoofd? Nou? Vroeg de stem. Ze hebben een boek achter gelaten het de tietel 'de geschiedenis van de panters en de wolven.' meen je niet! Ben jij de ware erfgenaam? Zo cool. Sorry hoor maar ik wil je blijheid niet verstoren hoor maar er staat allemaal teks in die ik niet kan lezen. O dat komt nog wel aan het licht hoor, waar schijnlijk is het een tekst die je later kan ontcijferen na een droom waar ook van dat soort tekens in voor komt. Maar wie ben jij eigenlijk? O ik ben Marcel. Een van de andere wolven weet je nog? Inheb trouwens ook al gehoord dat Jorden en Milou ook zoon briefje heeft ontvangen. Zou ik echt de ware erfgenaam zijn? Ik bedoel dat kan toch niet? Ik ben de laatste die bij de roedel is gekomen. ' Elsa gaat het wel?', vroeg mijn broertje plotseling. Ik zei snel dag in mijn hooft en andwoorde toen snel 'ja hoor hoezo?' 'ik heb al een stuk of tien keer wat aan je gevraagt maar je andwoorde niet.' ' ik was gewoon even in mijn gedachten weg gezonken.' en dat was de waarheid ze was echt in haar gedachten weg gezonken. Inmiddels was het al kwart over acht. 'sorry ik moet naar school.' 'maar.' ' doei!' ik fietste snel naar ons teretorium met het boek onder mijn arm en mijn schooltas op mijn rug.

Toen ik er aan kwam was iedereen er al. 'dus het is echt waar.', fluisterde Jorden die naar het boek onder mijn arm. 'je kunt net zo goed hard op praten ik hoor het toch wel.' , zei ik zuur. 'Laat mij het boek eens zien Elsa.' vroeg Rick. 'meschien kan ik het lezen.' 'natuurlijk niet. Alleen de ware erfgenaam het lezen.', zei Anna. Rick keek Anna boos aan. Hij leek te zeggen in zijn hoofd bemoei je je er niet mee. Ik grinnikte, ik vond het eigenlijk wel grappig dat Rck zo boos werd op Anna. Ik zei maar:' maak maar geen ruzie. We moeten naar school. Ik stel trouwens voor dat elke pauze van ons iemand bij het hek van de school van mijn broetje staat. Hoezo? Ik had vandaag een droom over dat hij zo hard werd geslagen dat hij dood neer viel en dat er toen een groot gevecht kwam.' ze keken me ongelovig aan. Toen pakkte we allemaal onze fiets en fietste naar school.


Op school was niks gebeurt. De eerste wacht had ik zelf op mij genomen alleen maar om het goede voor beeld te geven. Niks was er toen gebeurt, alleen was er een klein kind gestruikeld en had alle maal bloed op de knie. Ik had met haar eigenlijk geen medelijden. Na school gingen we met zijn allen naar de rots hoe Rick hem soms noemde. Dat vond ik wel een goed idee. Daar aan gekomen vroeg ik meteen:' Marcel kan rond mijn huis en ook dat van de anderen dezelfde kruiden als rond ons terutorium. Ik heb eigenlijk niet zo veel zin om nog een keer een panter in mijn huis te hebben.' 'ja dat kan wel maar dan duurt het nog wel een week voor dat het klaar is.', andwoorde hij. 'nou ja. Het is beter dan nooit.', zei ik. Hij lachte en zei:' dat klopt.' hij knipoogde naar mij. We bleven nog wel een tijdje maa toen het zeven uur was moest Milou weg. 'ik ga ook maar weg. Mijn moeder vind het niet zo fijn dat ik elke avond laat thuis kom.', zei ik. De andere knikten en ik liep pakte mijn fiets en fietste naar huis. Daar ging ik op mijn kamer zitten en bestudeerde de pagina's. Naar twee uur had ik er genoeg van en ik ging toen slapen.