26. (Huis)Dieren?

Snel fietste ik naar huis. Daddy was er eindelijk weer! Wat had ik hem lang niet gezien! De zon scheen vrolijk en de wind werkte in mijn voordeel zodat ik sneller kon gaan. Ik was snel thuis want ik woon erg dicht bij school.
Aangekomen bij m'n huis, zette ik snel mijn fiets in de schuur, deed mijn tas op m'n rug, snelde naar de deur en... PAPA!!! Ik vloog in mijn vaders armen. Nadat mijn vader me weer neer gezet had, begon hij geheimzinnig te praten: 'Jenny, jij had toch altijd een soort lievelingsdier?'. 'Ja, een wolf. Hoezo?' antwoordde ik nieuwsgierig. 'Kijk' zei mijn vader en stapte opzij.
Achter hem stonden twee honde- nee wacht... 'DAT ZIJN WOLVEN!!!' riep ik en sprong naar achteren. 'Rustig maar' zei moeder. 'Deze zijn gek genoeg heel erg tam! kijk maar!'. Moeder liep naar een van de wolven en aaide die over zijn kop. De wolf leek te genieten van de warme hand die over haar kop ging.
Voorzichtig liep ik naar de twee wolven toe en bekeek ze goed. Eerst leken ze helemaal wit, maar hoe dichter bij ik kwam, hoe anders ik de wolven zag. Alsof... ze hun echte vorm aan mij vertoonden.Toen ik vlak voor ze stond, liet ik ze snuffelen aan mijn hand en ze deden inderdaad niets gevaarlijks. Ik aaide ze voorzichtig en ze deden geen vlieg kwaad. Eigenlijk vind ik ze wel lief.
Toen ging ik maar naar mijn kamer, mijn vader was al met het eten begonnen en moeder moest nog het een en ander af maken. Toen ik de trap op liep, volgden de twee wolven mij. Ik merkte ze pas op nadat ik de deur achter me dicht had gedaan toen ik in mijn kamer stond. Ik keek naar de wolven en kon ze nu goed bestuderen. De ene had een lichtblauw met witte vacht en sterke witte vleugels. Ze had lichtblauwe oren en ook had ze een lichtblauw ruitje op haar kop en een ketting met een soort diamantje in de vorm van haar kop. Die wolf leek erg veel op de wolf die ik zag ik de weerspiegeling van het water in mijn... droom denk ik.
De andere wolf had ook witte vleugels maar de topjes van zijn vleugels waren blauw. De oren, borst, poten en zijkant van zijn staart waren die zelfde kleur blauw. Deze had een soort sneeuwvlok op de zijkant van zijn borst.
Nadat ik klaar was met bestuderen, kwam er opeens een rare gedachte in mijn hoofd. 'Wacht even...' zei ik tegen de wolven. 'I-ik heb het idee... dat ik jullie als ken ofzo...'. De lichtblauw-witte wolf opende haar bek en sprak. 'Ja, laat mij ons even voor stellen. Ik ben Wyta, en dit is mijn vriend Syto. Al een idee?'. Verward probeerde ik goed na te denken. Toen opeens wist ik het. 'Wacht eens even... Wacht eens even! Jullie zijn Wyta en Syto van HWWR! HWWR dat vecht tegen de zwarte wolven van HZWR! Jullie zijn mijn fantasie! Dus dat was waar ik over schreef toen ik eigenlijk mijn geschiedenis samenvatting schreef!'. De wolven kikten tot hun kop er bijna af viel. Ik vloog naar ze toe en knuffelde ze bijna dood. Maar toen- 'JENNY! KOM JE ETEN?'. 'JA MAM!'.
'Ik zat eens te denken' zei vader. 'We hebben die wolven nog niet eens een naam gegeven!'. 'Ik vind dat Jenny ze een leuke naam mag geven' antwoordde moeder. Oh, maar ik wist het al. Ik hoefde niet lang na te denken. 'Wyta en Syto!' zei ik hardop.