20

"Oh if you could see me now!" Zing ik mee met de muziek die weer uit de auto radio komt. "Wat ben je vrolijk" grijnst Zayn. Ik knik. "Zing mee!" Zayn haalt zijn schouders op en begint mee te rappen:

"It was February fourteen, Valentine's Day
The roses came, but they took you away
Tattooed on my arm is a charm to disarm all the harm
Gotta keep myself calm but the truth is you're gone
And I'll never get to show you these songs
Dad, you should see the tours that I'm on,
I see you standing there next to Mom
Always singing along, yeah arm in arm
And there are days when I'm losing my faith
Because the man wasn't good he was great
He'd say music was the home for your pain
And explain, I was young, he would say"

Vol bewondering kijk ik hem aan en begin mee te zingen

"Take that rage, put it on a page
Take the page to the stage
Blow the roof off the place"

Ongestoord gaat Zayn verder:

"I'm tryna make you proud
Do everything you did
I hope you're up there with God
Saying that's my kid"

De manier waarop Zayn dat zegt schieten mijn gedachtes naar mijn vader. Hij kijkt me vol medelijden aan. Ik schud mijn hoofd dat ik me niet wil laten kennen en zet in:

"I still look for your face in the crowd
Oh if you could see me now
(Oh if you could see me now)
Would you stand in disgrace or take a bow
Oh if you could see me now
(Oh if you could see me now)"

Zayn geef me een knipoog en begint weer met zijn rap.

"If you could see me now would you recognise me
Would you pat me on the back or would you criticise me
Would you follow every line on my tear stained face
Put your hand on a heart that's was cold
As the day you were taken away
I know it's been awhile but I could see you clear as day
Right now, I wish I could hear you say
I drink too much and I smoke too much dust
But if you can't see me now that shit's a must
You used to say I won't know I will until it cost me
Like I won't know real love till I've loved then I've lost it
And if you've lost a sister, someone's lost a mom
And if you've lost a dad, then someone's lost a son
And they're all missing now, and they're all missing now
So if you get a second to look down at me now
Mum, Dad, I'm just missing you now"

Bij die laatste zin ontstaat er weer een brok in m'n keel. Want het is waar. Hoeveel moeite ik ook met mijn moeder had, ik mis haar! En mijn vader mis ik ook ontzettend. Ik mis míjn vader.. Niet die vreemde man die bij ons in huis woont.
Vechtend tegen mijn tranen kijk ik naar buiten. Ik voel een hand op mijn schouder. "Britty" Ik wil niet huilen, ik wil niet huilen. "Je mag best huilen". "Fuck" vloek ik zachtjes. Daar beginnen de tranen al. "Nee Zayn" snik ik. "Ik wil niet huilen, we hebben zo'n leuke dag gehad. En dan eindigt het weer in tranen." Zayn neemt een diepe zucht. "Britty, je mag altijd huilen, echt, of het nou in het begin van de dag is, of op het einde, van mij mag je altijd je hart luchten, en ik zal er altijd voor je zijn om je te troosten." Zachtjes veeg ik mijn tranen weg. "En wie zegt dat deze dag hier eindigt?" grijnst Zayn. Verbaasd kijk ik hem aan. "Ik dacht dat we naar huis gingen?" Hij knikt. "Gaan we ook." Maar in plaats van dat we de afslag nemen naar waar ik woon, rijden we gewoon verder. Nu snap ik er helemaal niks meer van. De volgende afslag nemen we wel. In de verte zie ik het huis van Zayn staan. Of eerder het appartement. De jongens wonen samen in een soort studentenhuis, ze hebben allemaal hun eigen kamer met badkamer, en samen hebben ze 1 gezamelijke woonkamer op de begane grond met een keuken. Voor als ze met ze allen eten. Toch hebben ze ook allemaal hun eigen keukentje in hun kamer, om als ze willen, voor hunzelf te koken. "Dus we gaan naar jouw huis.." mompel ik. Hij knikt.

Als we binnenkomen neemt hij me gelijk mee naar zijn kamer. De vorige keer dat ik er was waren we alleen in de gezamenlijke keuken, waar we toen met zijn allen aten. "Lust je pannenkoeken?" vraagt hij als we binnenkomen. Ik knik. "Tuuuurlijk! Wie nou niet?" Hij lacht. "Dan gaan we pannenkoeken bakken!" juicht hij terwijl hij de keuken inloopt. Ik blijf even staan en neem de ruimte in me op. Het is echt een 'Zayn' kamer. Op de muur is van alles geschilderd en toch is het netjes en mooi. "Je hebt een leuke kamer!" complimenteer ik hem terwijl ik de keuken in kom lopen. Hij grijnst. "Dankje."

Een half uur later lijkt het alsof de keuken veranderd is in een oorlogsgebied. De meel vliegt alle kanten op. "Genade" schreeuw ik boven het lachen uit. Hij lacht, maar stopt toch. Gelukkig maar, we zien er niet uit. "Je kunt je opfrissen in de badkamer, ik pak wel even een shirt voor je." zegt Zayn lief. Ik knik en loop de badkamer in. Bah, alles zit eronder. Mijn haar is helemaal bestrooid met meel. "Zayn, is het anders ook goed als ik me even snel douche?" Tuurlijk, Ik leg wel kleren voor je klaar in mijn slaapkamer, dan bak in ondertussen wat pannenkoeken, kun je je zo omkleden in mijn kamer.

Na dat ik even snel onder de douche ben gesprongen en weer aangekleed ben, met een shirt van Zayn en een jogginsbroek die hij nog in de kast had liggen, kom ik de kamer weer in. Als ik de keuken in kom staat een shirtloze Zayn pannenkoeken te bakken. "Ruikt goed!" Complimenteer ik hem. Hij draait zich om en grijnst. "Dankje" Nu pas zie ik wat voor een prachtig bovenlichaam hij heeft. Mooie brede schouders met prachtige sierlijke tattoos erop. Meestal heb ik het niet zo met tattoos, maar deze zijn toch wel sexy. "Bevalt het je wat je ziet?" Stoort hij me uit mijn gedachtes. Verschrikt kijk ik op. Mijn gezicht loopt rood aan. Hij grijnst. "Sorry, mijn shirt zat helemaal onder het meel." Ik grijns. "Geeft niet." Hij grijnst weer. Die grijns op zijn gezicht is echt onweerstaanbaar om te zien.
"Kom, laten we een filmp kijken." Zegt hij als we met onze pannenkoeken op de bank zitten. Hij opent een app op de tv met verschillende films die hij gedownload heeft. Ik grijns. "Frozen?" vraag ik hem als ik zie dat hij die gedownload heeft. Hij haalt zijn schouders op. "Is goed." En hij start de film.

Als de film is afgelopen voel ik me erg moe worden. "Zayn" gaap ik. "Het is verstandiger als ik naar huis ga, voordat ik hier in slaap val." Hij knikt. "Zal ik je zo thuisbrengen?" Ik knik tevreden. Als hij wilt opstaan en ik zijn warmte niet meer naast me voel, trek ik hem weer op de bank. Verbaasd kijkt hij me aan. Ik nestel me tegen hem aan zodat ik het weer goed warm heb en sluit mijn ogen. "Wil je hier anders slapen?" vraagt hij liefjes. "Hmm" mompel ik nog, maar meer zinnigs komt er niet meer uit mijn mond.