Foto bij Chapter 68

HET SPIJT ME ZO HARD DAT IK ZO WEINIG SCHRIJF!
Ik probeer echt, maarja... Ik beloof wel dat ik dit verhaal afmaak! Mss niet in de komende maand, maar afmaken doe ik sowieso :)

“Sinds we hier zijn, hebben we nog niets gedaan. Toch niets waarvoor we hier zijn. Anna, dit is een vakantie van mij en jou, waarom ben je dan telkens weg? Wat heb ik eraan om de hele tijd hier alleen op een hotelkamer te zitten zonder jou? Je bent constant bij andere mensen. En die Niall slaat het al helemaal! Je bent amper hier, je roept ’s morgens dat je weg bent en dan kom je ’s avonds laat terug hier aan. Zo kunnen we overdag niets samen doen en dat haat ik echt. Ik heb me eerlijk gezegd nog geen seconde geamuseerd sinds we hier zijn. Denk je dat dat leuk is voor mij? Kan je ook ’s een keer niét aan jezelf denken, maar aan het feit dat we hier samen zijn? Ik weet dat je verliefd bent, maar kom op zeg, hij is een superster! Denk je dat dit 1) lang zal blijven duren? En 2) hij kan naar België vliegen als we terug weg zijn! Hij is een superster en heeft dus geld genoeg, een vliegreisje heen en weer kan hij heus wel betalen! Je loopt te hard van stapel, Anna. Het is maar een vakantieliefde! Die gaat zo weer over als we terug in België zijn! En dan heb ik hier mijn vakantie verpest omdat jij zo nodig altijd bij die mislukte-“

“ROBIN!” onderbreek ik hem schreeuwend. De tranen stromen over mijn wangen. Ik wil hem niet kwetsen, maar snapt hij niet dat ik van Niall hou? En Niall houdt ook van mij, anders had hij me nooit gevraagd om zijn vriendinnetje te zijn. “Als het zo zit, als je je hier niet amuseert en vindt dat ik te weinig hier ben, want zo is het toch, dan kan je voor mijn part terug naar België gaan!” schreeuw ik. Hij staart me aan met zijn mond wijd open. “Neen” sist hij. “Je liet me niet uitpraten” gaat hij sissend verder. “Wel, ik wil het al niet meer weten. Ik ga nu naar Laura, ik kom terug tegen –ik kijk even op mijn horloge die aanwijst dat het half11 is – 1uur. Dan praten we verder!” Weet hij veel dat ik haar normaal enkel een sms ging sturen. Ik storm naar de deur en draai me het laatste moment nog om. “En oh ja, jonge heer daar, waag het niet om nu al op de trein naar huis te gaan zonder dat we het uitgepraat hebben!” sis ik nog voordat ik de deur met een ruk dichttrek achter mij. Als hij kan sissen, kan ik dat ook.

Reageer (1)

  • Fermosa

    Nieuwe abo ! Je schrijft goed !

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen