21. Confession time...

Lia POV

Het is doodstil in de hal van het stadion. Ik voel dat er gigantisch veel mensen in een grote cirkel om ons heen staan. De spanning is om te snijden, terwijl Cristiano en ik elkaar aanstaren vol ongeloof. Hij omdat hij niet kan geloven dat hij net gezegd heeft dat hij van me houdt en ik omdat ik niet kan geloven dat het echt zo is. Ik hoor de camera's klikken, en het geroezemoes komt langzaam op. Zijn teamgenoten trekken Cristiano mee de kleedkamer in, maar ik kan me nog steeds niet bewegen. Dan verbaas ik me over Fleur, die laat zien dat ze ballen heeft door iedereen ijskoud weg te sturen, en neem mij mee naar een aparte ruimte. Ze zet me neer op een stoel en schenkt wat Spa rood in. Ik haat Spa Rood (los dan he, met limo is het lekker ) maar drink het toch op uit beleefdheid.
'Dus er was geen jongen bij de bar...' begint ze. Omdat ik weet dat ze te vertrouwen is gooi ik het hele verhaal eruit. Vol verbazing kijkt ze me aan.
'Is dit al zo lang aan de gang dan?' Ik knik. Ze zegt dat ze me zal steunen op momenten dat het eventueel moeilijk wordt, en ik realiseer me dat ze een goede vriendin is.
Nadat ik ben bijgekomen lopen we de deur uit, en lopen richting de kleedkamer om te wachten op de rest. De pers staat echter al in de gang, en meteen krijg ik ze allemaal over me heen
'Ophelia!... Ophelia! Het is Ophelia toch?!
'Meisje, hoelang is dit al gaande?'
'Hebben jullie wat?
'Weet je al hoe je hier op gaat antwoorden?'
'Ophelia! Of mag ik Lia zeggen'

Verstijfd sta ik ze aan te kijken. Fleur roept dwars door ze heen; 'No comment', en duwt me de kleedkamer in, en trekt de deur achter zich dicht.
We zijn weer in sixpack heaven hoor, want ze komen net onder de douche vandaan, gewikkeld in handdoeken en met druipend haar. *Drools*
Cristiano ziet me en loopt voorzichtig op me af.
'Hey'
'Hey'
'Eum, hoe gaat dit nu verder....heb ik het verpest en was het echt een fout of is er meer?'
'Ik weet het echt niet Cristiano. Kunnen we het er niet later over hebben? Ik moet even bijkomen hoor.' Hij glimlacht.
'Natuurlijk. Neem je tijd. Dan ga ik me even aankleden.' Met een knipoog draait hij zich om.

Fleur heeft de deur al op een kier gezet, en zegt dat de paparrazi weg is. We laten de jongens alleen en rijden in mijn huurauto alvast terug naar het hotel. Onderweg zet ik voor mezelf alles op een rijtje, maar ik weet nog steeds niet wat ik nou voel. Fleur ziet me denken.
'Je hoeft hem niet meteen de eeuwige liefde te verklaren hoor, gewoon daten mag ook hoor!' zegt ze lachend. Daar heeft ze gelijk in.

Terug in het hotel gaat Fleur aan het werk met de globale schema's voor de komende weken, en ik zoek Junior op. Als ik hem ophaal bij de nanny zie ik meteen dat hij zich stierlijk verveelde. ik sneak hem de hotelkamer op, en stel voor dat we samen een spel doen. Hij is meteen enthousiast. Na wat kaartspelletjes komt Cristiano himself binnen.
'Iedereen gaat mee naar het strand, komen jullie ook?' We knikken, maar Junior wordt dan opgehaald door de nanny. Hij heeft zich helaas aan de kinderbedtijd te houden die is opgesteld, en vertrekt teleurgesteld. (Dit duurde even, maar zijn vader was niet over te halen tot een latere bed en etenstijd )

Ik loop naar de kamer en pak een van mijn bikini's en een jurkje voor erover heen. In de badkamer kleed ik me om. Vanochtend was het me nog niet opgevallen, maar nu wel. Ik schrik me helemaal kapot. Van mijn kaak naar mijn schouder loopt een spoor van zuigzoenen.

Whatever, iedereen weet het nu toch al, might as well show it then...