17. Vanuit Nils

Gelukkig was Linde weer terug, ik was benieuwd wie dat meisje was die met haar mee was.. De politie stelde haar een aantal vragen en Linde zei dat ze het zou oplossen en geen zelfmoord zou plegen. Hiermee was de politie tevreden en even later vertrokken ze. Het bleef stil in de woonkamer en iedereem zat gespannen om zich heen te kijken. "Het spijt me." Ik sloeg m'n ogen neer. "Waarom zei je het dan?" Stefan keek me boos aan. Hij was een goede broer. "Tessa zei het.." "Wie is Tessa?" "Lin, kan ik even met je alleen pratem?" Vroeg ik haar omdat Stefan opnieuw antwoord gaf. Ze knikte en liep voor me uit naar de woonkamer, aangezien we nu in de keuken zaten.
"Oke, wie is Tessa?" Ik zuchtte, "Tessa in m'n beste vriendin, was tenminste, ze zit bij me in de klas en was eigenlijk de enige op school waar ik mee bevriend was. Ze heeft nooit tegen me gelogen, ik wist zo zeker dat ze nu ook de waarheid sprak." "Maar als je me leuk vond zou je er toch achter willen komen en het van mijzelf willen horen?" Ik zuchtte weer. "Het spijt me zo erg Lin.. Ik had het echt niet mogen doen, ik voel me zo schuldig. Ik ben je niet waard en Rein vertrouwde je en wilde er achter komen of het zo was. Alsjeblieft geef hem een kans, hij houdt van je." Linde glimlachte naar me. "Ik ga hem inderdaad een kans geven, sorry Nils maar je hebt het voorlopig verpest bij me.. Vrienden?" Ik knikte en gaf haar een knuffel. We stonden op en gingen naar de keuken toe waar de rest ons nieuwsgierig aan keek. "Het is oké." Zei Linde en ik keek even de tafel rond. Stefan keek me boos aan. Het was beter als ik hier voorlopig niet meer kwam denk. "Maar jongens, gaan jullie mee?" Daan en Owen stonden instemmend op en Rein keek me beteuterd aan. Ik stootte Linde aan, gaf een knikje met m'n hoofd richting Rein en keek haar vragend aan. Ze knikte en ik knikte naar Rein, hij bleef hier. Het deed wel pijn ergens... Ik had haar toch voor mezelf kunnen hebben, maar ik heb het er zelf naar gemaakt. Ik drukte m'n nagel in m'n handpalm om m'n pijn ergens anders heen te laten gaan. Het meisje die met Linde mee naar binnen was gekomen stond ook op; "Ik moet ook maar eens gaan." Ze liep met ons mee maar de hal en daar zei ze tegen Linde dat ze haar wel een bericht zou sturen. Samen met het meisje liepen we naar buiten, ik keek om naar Linde, zwaaide en op dat moment struikelde ik. Het meisje begon te schateren van het lachen en toen ik naar aankeek voelde ik even kriebels in m'n buik maar gelijk dacht ik, nee Linde.. Ik stond op terwijl m'n hoofd rood aangelopen was. Het meisje kwam naar me toe lopen en stak haar hand uit. Ik pakte hem aan en ze stelde zich voor. "Hey, ik ben Shana." "Mooie naam. Ik ben Nils." Ze bloosde even en ik glimlachte. "Dat weet ik, mag ik met je op de foto?" We liepen een stukje verder en we maakten wat foto's, ook met Owen en Daan erbij. Toen ze even bij Owen stond kwam Daan naar me toe. "Ze is leuk." Ik moest lachen. "Wat wil je daarmee zeggen?" "Of ze mee naar je huis mag?" Ik knikte lachend en zei dat het mocht. Daan maakte zo'n 'yes' gebaar met zijn arm en liep gelijk naar haar toe om te vragen of ze mee ging. Ik keek hem hoofdschuddend na, wat een gozer. Ik grinnikte nog wat en Owen vroeg waarom ik lachte ik wuifde het weg en hij trok z'n schouders op. "Ik moet met Tessa praten." Owen keek me moeilijk aan, "Bel of ze naar je huis komt dan?" Ik knikte en besloot haar te bellen.