31.

Rose: Hij lag op de grond. Bebloed en vol schrammen en sneden. Zijn ogen staarde me aan, het licht verdween langzaam.
Naast hem stond Harry, verslagen.
'HARRY! Wat heb je gedaan?!' gilde ik. Mijn stem sloeg over. Mijn handen trilden en mijn hart begon sneller te kloppen. Ik voelde mijn ogen prikken.
'Ik..het ging per ongeluk..ik..'
Ik rende naar Draco toe en knielde bij hem neer.
'Draco..' Mijn stem bibberde, mijn handen leken niet te kunnen stoppen met trillen.
IK bewoog mijn hand naar Draco's gezicht en streek hem over zijn wang.
'Draco, blijf bij me..' snikte ik. Een traan viel op zijn borst. Mijn adem stokte. Hij ademde.
Ik kwam dichterbij en streek zijn haar uit zijn gezicht.
'Draco, hou vol.' fluisterde ik. Mijn handen zweefden enkele millimeters boven zijn lichaam en de wonden verdwenen langzaam. De sneden hechten zich weer. Het bloeden stopte.
De deur klapte open.
'Potter!' hoorde ik iemand woedend zeggen. Maar ik draaide me niet op, ik kon wel raden wie het was.
'Professor Sneep, ik...opeens..het gebeurde niet..' stamelde Harry.
'Potter, ik wil je boeken zien. Allemaal.' zei hij kil.
Harry rende de wc's uit en ik hoorde voetstappen mijn kant uit komen.
'Hoe is het met hem?' vroeg Sneep.
'Het ziet er niet best uit, maar het komt wel goed.' stamelde ik. Ik was nog steeds in shock.
'Zal ik hem naar de ziekenzaal brengen?' vroeg Sneep.
'Nee. Ik doe het wel.' fluisterde ik.
'Draco, je moet wakker worden.' zei ik zachtjes, zodat Sneep me niet zou horen.
Langzaam gleden Draco's ogen open. Hij keek me hopeloos aan.
'Rose..'
'Draco, kom op. Je moet naar de ziekenzaal.' fluisterde ik.
'Sneep toverde een brancard tevoorschijn en voorzichtig liet hij Draco erop zweven.
De brancard vloog zachtjes de wc's uit, terwijl ik ernaast liep.
'Draco, het komt allemaal goed. Je word beter.'
'Rose..' fluisterde hij zachtjes.
Leerlingen gilden. Ze sloegen hun hand voor hun mond en renden achter ons aan.
Nieuwschierige kut kinderen.
'Madame Pleister! Madame Pleister! Help!' riep ik toen we de ziekenzaal binnen kwamen. Madame Pleister kwam haar kantoortje uitgerend. Ze wierp een blik op Draco en gebaarde toen dat ik haar moest helpen Draco op een bed te hijsen.
'Wat is er met hem gebeurt?' vroeg ze.
'Ik weet het niet, maar het was waarschijnlijk Sectumsempra.' bibberde ik.
De handen van Madame Pleister vlogen alle kanten uit en langzaam kwam er kleur terug in Draco's prachtige gezicht.
Na een tijdje stopte Madame Pleister.
'Meer kan ik niet doen. Hij zal een paar dagen op de Ziekenzaal moeten blijven. Blijf jij bij hem? Er mag verder niemand bij hem zijn, tenminste, niet vandaag.'
Ik knikte en liet me op een stoel vallen, in de verontstelling dat Draco nu veilig was. Voor nu.