30.

Rose:
Zo snel als ik kon rende ik het kasteel weer in. Bij de drempel struikelde ik bijna, maar ik wist me staande te houden. Ik holde naar de Grote Zaal, maar Draco was er niet. Hermelien en Ron wel.
'Rose! Wat doe jij hier?'
Ik stond stil om even uit te hijgen. Ik moest echt wat aan mijn conditie gaan doen.
'Sorry, ik kan even niet praten! Hebben jullie Malfidus gezien?' riep ik door de zaal. Ik probeerde boos te klinken, alsof ik ruzie met hem had. Het zou verdacht zijn als ik hem Draco had genoemt.
'Nee, hoezo? Wat heeft hij gedaan?' zei Ron boos en hij stond op. Hermelien trok aan zijn mouw en gebaarde hem weer te gaan zitten.
'Nee, er is niks. Maar hebben jullie hem echt niet gezien?'
'Nee, het spijt me.' ze Hermelien.
Ik draaide me om en rende de zaal uit.
Terwijl ik wegrende voelde ik verschillende blikken in mijn rug prikken.
Ik snelde de trap op en liep bijna een leerling omver. Ik draaide me niet om om me te verontschuldigen, maar rende verder. Ik kwam in de trappenhal terecht. Draco was op de zevende verdieping, dat moest wel. Hij was waarschijnlijk bezig met zijn opdracht.
'Draco..' hijgde ik. Ik sprong op een van de trappen, die net weg zweefde van de plek waar ik stond. De trap zweefde sloom naar de deur van de zevende verdieping. Ik legde mijn hand op de leuning en ruste even uit. De trap botste tegen de rand van hetopstapje bij de zevende verdieping en ik stapte snel af. Daarna vervolgde ik mijn zoektocht.
'Draco!' schreeuwde ik nu. Ik wilde hem zien. Nu! Ik wou zijn ahnden om me heen voelen, zijn stem horen, hem diep in de ogen kijken. Zijn warmte voelen.
Er was niemand. Helemaal niemand. De Zevende verdieping was verlaten. Verslagen liep ik de gang weer uit en ging terug naar de hal, met de trappen.
Ik hoorde geschreeuw. Het klonkt gedempt, maar het was wel hoorbaar.
De trappen gingen te langzaam. Er was iemand in nood, en hij of zij had mijn hulp nodig. Eindelijk, ik had iets te doen.
Ik sprong van de trap en viel. Zoals verwacht kwam ik veilig terecht op het opstapje van de derde verdieping. Het geschreeuw werd harder.
'MOORD! MOORD IN DE WC'S!' gilde iemand. Moord?!
Het geschreeuw kwam van de toiletten, de jongens toiletten.
Ik stormde de hal in en knalde de deur van de jongens wc's open. Toen ik zag wat daar plaatsvond, verloor ik bijna mijn bewustzijn.