13. Dit is zo gênant

Lia POV

Bij het hotel aangekomen zien we dat ook daar een gigantische menigte zich verzameld heeft. Een voor een stappen we uit de bussen, recht het gegil in.
Iedereen verzameld zich in de reusachtige lobby, waar ik tot de ontdekking kom dat alle andere elftallen hier ook zitten. Gezellig! Dan hoor ik mijn naam.
Verward kijk ik om me heen, en dan zie ik het Nederlandse elftal, dat verwoed bewegingen staat te maken om mijn aandacht te trekken.
Als ik naar ze toeloop krijg ik een warm onthaal. Het blijkt dat ik in de tussentijd aardig wat in de bladen heb gestaan, maar dat is me volledig ontgaan. We kletsen nog wat voor ik terugloop naar de Portugese groep, waar iedereen intussen de sleutel heeft gekregen naar de kamers. Ik wacht op de sleutel voor Junior en mij, en dan komt Fleur op me af.
'Het spijt me zo erg, maar ik ben bang dat ze geen kamer voor jullie hebben gereserveerd.'
Kut. En nu?
Dan komt Cristiano erbij staan.
'Is er iets?' Snel leg ik de situatie uit, en hij loopt weg om wat te regelen. Als hij terug is krijg ik het volgende te horen.
'Ik heb iets kunnen fixen, maar je slaapt wel bij mij op de kamer. Junior slaapt op een van de banken in de suite.'
NOOO, ik en Cristiano op een kamer? Waarom? Straks worden de roddels alleen maar erger!
Cristiano ziet me denken. 'Ik weet het, maar het was dit of niks. I'm sorry.'
'Geeft niet, jij kan er ook niks aan doen.' Hij vertelt me dat er wel 2 grote bedden zijn, en dit stelt ons wat gerust.

Dan lopen we met Junior richting de kamer. Het blijkt dat we een groot privébalkon hebben, met uitzicht op het strand. De suite is groot, bijna een mini huis. Er is een inloopkast en grote badkamer. Dat hij groot is is fijn, maar het is er wel één. Meh, dat gaat wat worden met ijdeltuit Ronaldo. (It pays off though )
Er blijft een deur over. Als Cristiano die opent schrikken we allebei. Het is een grote kamer, maar er staat maar 1 2persoonsbed in.
Verschrikt kijken we elkaar aan.
'Okeee' hoor ik hem zeggen. Ik schraap mijn keel en vraag schor aan welke kant hij wilt liggen. Dit is zo gênant. We pakken alles uit en lopen stil naar de lobby. Junior blijft achter met een nanny, want als personal- assistent moet ik mee, en een kind van 5 kan dat niet altijd.
Beneden staat iedereen vna het team al te wachten, en zodra wij ons bij de rest hebben gevoegd vertrekken we naar het trainingskamp.
Het is een kleine bus, dus iedereen zit hutjemutje bij elkaar. Cristiano zit al, en als ik naast hem wil gaan zitten trekt de bus op, waardoor ik op zijn schoot val. Woops. Hij vindt het niet erg en lacht. Snel verschuif ik naar de plek naast hem, en omdat ik niet weet hoe ik moet reageren op zijn blik duik ik maar de agenda van de komende weken in.

It's gonna be a long ride...