20. Bevroren

'Syto! Syto! Waar ga je naar toe?!'. Syto rende snel naar voren en kwam aan bij een hoge berg. Hij keek omhoog. 'We moeten naar boven...' zei hij toen Wyta er eindelijk ook was. 'Omhoog? Ben je gek?! Hoe hoger, hoe kouder! En waarom?'. 'Ik zie daar rook, en waar rook is, is vuur. Of te wel, warmte waar we even halt kunnen houden. Het begint steeds kouder en kouder te worden.'. 'Okay, je hebt gelijk. Laten we maar de vleugels nemen. Ik volg je.'. Syto spreidde zijn vleugels en vloog omhoog, gevolgd door Wyta.
Wyta keek vanuit de hoogte nog eens goed rond en rilde; overal waar ze keek was sneeuw, ijs en bergen. Door de wind vlogen ze langzaam, maar het bruine geval werd steeds zichtbaarder. Het begon zich steeds meer te vormen. Maar hoe hoger de wolven kwamen hoe kouder het werd. De topjes van Wyta's vleugels begonnen te bevriezen. 'Syto! Ik weet niet of het verstandig is om verder te gaan vliegen! mijn vleugels beginnen zwak te worden. Kunnen we niet beter verder lopen?'. Syto vloog een stukje terug. 'Goed, als we hier dan beginnen met lopen. Hier lijkt het me het verstandigst.'.
De twee wolven vlogen naar een pad op de berg en begonnen met lopen. Het was hier stukken kouder dan beneden, maar Wyta en Syto wilde niet opgeven. Ook was de wind hier sterker, Maar de wolven bleven door lopen. Ze waren te zwak om hun krachten te gebruiken en als ze dat hier zouden doen zou dat opvallen, Dus dat was alleen een nood-optie.
Wyta's poten voelde bijna levenloos. Ze merkte dat Syto het ook erg zwaar had maar dat niet wilde laten merken. Hij probeerde met zijn vleugels zijn kop te beschermen tegen de ijzige wind, maar zo kon hij ook minder zien.
Langzaam maar zeker kreeg de wind Wyta en Syto in zijn macht. Maar ze moesten doorgaan. Als ze zouden stoppen dan zouden ze veranderen in ijsblokken en misschien nooit meer thuis konden komen!
Stappen werd steeds lastiger. Ademen steeds moeilijker. En toen viel Wyta neer. Syto kroop naar haar toe en probeerde haar omhoog te helpen. Maar de wind zoog ook de kracht uit Syto's lichaam. Hoe goed Syto zich probeerde te verzetten, de wind had al gewonnen. Uiteindelijk viel Syto ook neer en langzaam bevroor hij.