1

Amira zwemt naar haar favoriete rots dicht bij de klif. Ze ging op de rots zitten,
Ik zag een paar jongens van de klif af springen dit deden wel meer mensen. Maar er zat een jongen bij die mijn aandacht meer trok dan de andere jongens. De jongen sprong van de klif, Hij kwam niet meer boven water. Dit gebeurde niet vaak... Ik zag zijn vrienden ongerust worden en ik kreeg medelijden en zwom naar de plek waar de jongen onder water ging, Ik had het geluk dat ik geen benen heb maar een staart, hierdoor was ik veel sneller dan de mensen. Ik zag de jongen ver onder het wateroppervlak en dook zo snel als ik kon naar hem toe... Ik greep hem vast, Ik twijfelde wat ik moest doen... Ik kon hem mee naar het diepen nemen en hem... Nee dat zou ik nooit zomaar doen. ik had nu geen honger en doden, Ik houd er niet erg van. Ik koos ervoor om hem naar de kant te brengen. Ik zwom zo hard ik kon en hoopte dat zijn vrienden mij niet zouden zien. Ik zag dat de jongen zijn ogen open had en hij schrok duidelijk. Hij probeerde los te komen uit mijn greep. Hierbij sneed hij perongelijk met zijn sleutel in mijn arm. Er schoot een hefige pijn door mij heen, die werd gevolgt door woede. Wat dacht hij wel niet?! Ik red zijn leven met kans om ontdekt te worden. Ik liet hem los en keek hem drie secondes nijdig aan en besloot om snel naar huis te gaan. Ik draaide me om en probeerde weg te zwemmen maar de jongen greep mijn arm vast en sleeurde me mee de kant op, hij wou me uit het water trekken!! Daar zou ik sterven... Ik spartelde in het kustwater, zou dit dan het einde van mijn leven zijn??!! Maar tot mijn verbazing trok de jongen niet verder. hij knielde naast me neer.''Hallo, Ik ben Seth.'' Ik keek Seth aan. "Seth laat me los!!'' Hij keek me aan en scheurde een stukje van zijn broekspijp af en bond het om mijn arm. ''Je kan me dus verstaan... Dit zal het bloeden wel stoppen, sorry voor de snee.'' Ik keek hem recht in zijn ogen aan, ik droomde langzaam weg in zijn mooie bruine ogen...