12. De vlucht p.2

Lia POV

Als ik weer wakker wordt zitten we volgens het schermpje ongeveer boven het midden van de Oceaan. Cristiano slaapt nog, op mijn schouder. Superlief!
Dan kijk ik de andere kant op, naar Junior. Hij is ook in slaap gevallen, met zijn hoofdje tegen het raam. Plotseling gaat het lampje 'riemen vast' aan. Nog voor de piloot kan vertellen waarom voel ik het al. Turbulentie. Niet heel zwaar, maar toch hard genoeg zodat Cristiano paniekerig wakker schrikt en weer in mijn hand knijpt. Dan zegt hij:
'Sorry dat ik je hand vermorzel, maa-'
'Ssst', sus ik hem, 'Maakt niet uit. Ontspan je nou maar' Hij knikt
'Oke. Ben jij dan niet bang?'
'Nee hoor. Het komt allemaal goed. Turbulentie komt nou eenmaal vaak voor.' zeg ik.
Cristiano knikt weer zwakjes, en glimlacht.
'Dapper meisje' fluistert hij in mij oor. Dan streelt hij mijn hand weer. Ik besluit het te negeren. Hij doet gewoon zo omdat hij bang is. Als we weer geland zijn doet hij weer normaal. Maar diep van binnen hoor ik een stemmetje zich afvragen of ik dat wel wil. Ook dat negeer ik, en ik val weer in slaap.

Ik wordt wakker van de piloot die zegt dat de landing wordt ingezet. Als ik opkijk zie ik dat ík dit keer op Cristiano's schouder in slaap ben gevallen. Hij lacht.
'Ik ben blij dat het eindelijk over is.' Nu lach ik ook.
'Ja, inderdaad. Het heeft nu wel lang genoeg geduurd.'
Junior is ook wakker geworden, en weer roept hij:
'BRAZILIË"
Het hele vliegtuig lacht, en Junior lacht verlegen.

Zodra het vliegtuig stilstaat staat iedereen op om naar buiten te lopen. Nog een beetje slaapdronken struikel ik over iets, en valt recht in de armen van Cristiano. Hij glimlacht en zet me overeind.
'Gaat het?'
Blozend geef ik antwoord
'Ja hoor.' Waarom voel ik dit? Ik moet zonnesteek hebben ofzo, want dit is niet normaal. Ik WEIGER een crush te krijgen op mijn baas. Mijn supergrappige, mega sexy baas. BEEEEP wrong thought. Zet het uit je hoofd en ga.

Bij de bagageband aangekomen zoeken we allemaal onze koffers, bedanken we de stewardessen en piloten en lopen richting de uitgang. Oorverdovend, dat is het goede woord. Werkelijk overal staan mensen te gillen en half te huilen, en de paparazzi flitst erop los. Braaf zwaait en lacht het team, en in de menigte valt iemand flauw. De coach verontschuldigd zich aan de vrouw en snel stappen we in de bus die al klaar staat.
'We hebben het overleeft' zegt Ronaldo, die heel blij is dat er weer vaste grond onder zijn voeten is.