11. De vlucht p.1

Lia POV

We staan stil op de startbaan. Ik voel de adrenaline al licht door mijn lijf lopen. De motoren beginnen te loeien, en het vliegtuig maakt vaart. Dan voel ik dat Cristiano mijn hand vastgrijpt. Als ik hem aankijk zie ik angst in zijn ogen.
‘Vliegangst?’ vraag ik. Hij durft nauwelijks te knikken.
‘Het komt wel goed joh. Gewoon achterover zitten, en diep ademhalen.’ Weer knikt hij.

Junior daarentegen heeft nergens last van, en kijkt vrolijk het raam uit.
Als het vliegtuig van de grond loskomt hoor ik Cristiano zacht piepen en knijpt nog harder in mijn hand. Ik kan mezelf niet inhouden en streel zacht met mijn duim over zijn hand. Gek genoeg ontspant hij hier wat meer van, en sluit hij zijn ogen. Ook ik leun achterover en ontspan me, terwijl we nog steeds hand in hand zitten.

Zodra we niet meer stijgen fluistert Cristiano zacht in mijn oor, waardoor ik opschrik:
‘Hoelang nog?’ Zijn stem is nog steeds vol angst.
‘Lang.’ Zacht kreunt hij.
‘Fantastisch.’ Hij leunt weer achterover in zijn stoel. Mijn beurt.
‘Doe heel langzaam je ogen open, en kijk recht door het raampje. Niet schuin naar beneden kijken, dan wordt het alleen maar erger.’ Fluister ik. Per ongeluk snuif ik zijn heerlijke geur op, en zucht, net op het moment dat hij zijn ogen opent. Awkward much.
Zwakjes glimlacht hij.
‘Gelukkig is er tenminste iemand die het naar zijn zin heeft.’ Omg. Ik bloos, en wil stotterend sorry zeggen, maar midden in mijn zin stokt mijn stem. Cristiano is namelijk met zijn hand door mijn haar gegaan, en streelt mijn hand terwijl hij zijn ogen weer gesloten heeft. Glimlachend leun ik ook achterover, en zak langzaam weg…