5. Druk, drukker, drukst

Lia POV

Maandagochtend gaat de wekker om 8 uur. Ik ben gewoon al moe als ik aan het schema van vandaag denk. Cristiano is al naar zijn training voor het WK over een paar weken. Snel maak ik Junior wakker en ontbijten we, want om 9.00 moet hij op de kleuterschool zijn. Als we net in de Jeep zitten gaat mijn Iphone af (ook iets wat ik gekregen heb van Cristiano, echt absurd gewoon).

Het is de gever zelf:
'Hoi, ik bel even om je succes te wensen deze week, ik weet dat je het heel druk gaat krijgen, sorry daarvoor..'
'Oh maakt niet uit, ik kan er maar beter alvast aan wennen nietwaar?'
'Ja, da's waar. Maar toch. Ook bel ik om je te vragen of je het erg vind om met Junior in een suite te zitten, wel gewoon met aparte kamers hoor. Bento vind het onverantwoord als hij alleen slaapt.'
Ik zeg hem dat ik het allemaal prima vind en dat ik moet ophangen omdat Junior anders te laat komt. Dit maakt ze allebei aan het lachen.
'Je zit al helemaal in je baan zo te horen. Geeft Junior een knuffel van mij.' En hij hangt op.
Nooit gedacht dat ik zo familiair met de Cristiano Ronaldo zou bellen.

Nadat ik Junior heb gebracht en me ook daar heb voorgesteld (in het Portugees, yeeh) rij ik door naar de supermarkt met het lijstje dat we vanochtend gemaakt hebben.
Als ik de auto uitstap merk ik dat ik gevolgd ben door de paparazzi en snel ren ik de supermarkt in, op de voet gevolgd. Zodra ik binnen ben komt de manager op me af en verontschuldigd zich. Hij loopt naar buiten en weert iedereen af. Daarna komt hij weer binnen en gaat weer aan het werkt. Snel doe ik alle boodschappen, want geloof het of niet, om 11 uur moet ik bij het stadion zijn bij de tenue passingen.

Ik besluit eerst terug naar huis te rijden om alles in de koelkast te leggen, en daarna door te rijden. Als alles is opgeruimd zie ik dat het al kwart voor 11 is. Dan maar met de Ferrari. Snel ga ik zitten, maar ik heb geen tijd om van het moment te genieten. Veel te snel rijd ik naar het stadion toe en parkeer de auto naast een dure Austin Martin.
Eenmaal binnen ben ik onmiddellijk verdwaald. Sh*t. Nu moet ik in mijn geweldige Portugees de weg gaan vragen. Een schoonmaakster vertelt me waar ik moet zijn en op mijn hakken probeer ik zo hard mogelijk in die richting te rennen. Met een zwaai vliegt de deur open en dan denk ik dat ik in de hemel ben beland.

OVERAL SIXPACKS