De Zuidelijke Waterstam - 38

“Wat gaat u nu doen, prinses?”, vroeg Sicho aarzelend.
“Voor nu ga ik er vanuit dat er geen opstand komt en doe ik gewoon wat ik voor deze dag gepland had. Sicho, tien mannen graag.” Hij liep meteen de groep in en haalde er tien personen uit, vooral jongemannen. Ik keek naar zijn vrouw. “Twee jonge vrouwen.” Ze knikte en wees meteen twee meisjes aan die net volwassen leken te zijn. Zowel de mannen als de twee meisjes zagen er doodsbang uit. Plots wezen mensen naar een punt achter me. Ik draaide me om en zag generaal Ylein aankomen. Ik gebaarde hem nog even te wachten, maar wenkte Thomatio wel dichterbij. “Thomatio, je mag die mannen meenemen op een vistrip”, zei ik met een glimlach, en wees naar het groepje dat door Sicho was geselecteerd. “Ik verwacht jullie morgen met zonsondergang terug, en natuurlijk moet de buit eerlijk verdeeld worden.”
“Vissen?”, riep iemand verbaasd. “Mogen we echt gaan vissen?”
“Het lijkt me geen kwaad te kunnen als jullie wat eten gaan vangen. We kunnen dat niet alleen aan Yue’s mensen blijven vragen. Jullie gaan mee op hun schepen.”
“Waarom mogen we onze eigen schepen niet nemen?”, vroeg iemand.
“Dat is voor een andere keer”, zei ik. Ik keek naar de twee jonge vrouwen. “Jullie krijgen vandaag je eerste helingslessen.”
“Van Katara en mezelf”, vulde Sicho’s vrouw aan. “We gaan zo veel mogelijk mensen verzorgen.” De twee meisjes vielen elkaar in de armen.
“Eindelijk leren helen”, zei er één.
“Dan kan ik mama verzorgen”, vulde de ander aan. Ik keek glimlachend toe. Katara ging bij de meisjes staan.
“De rest van jullie raad ik aan vandaag zo veel mogelijk te doen aan de opbouw van het dorp. Ik ga zelf samen met prinses Yue en Sicho kijken of ik onschuldigen uit de gevangenis kan halen.”
“Gaat u echt mensen vrijlaten?”, vroeg iemand meteen.
“Er zullen er ongetwijfeld een paar zijn die kunnen gaan, maar op dit moment beloof ik niet hoe veel personen dat zullen zijn.”