012
Charlotte Braun
Wij hadden geen woord meer tegen elkaar uitgesproken. Justin smeet de deur van mijn kleine auto dicht. Hij had in mijn auto gereden terwijl ik op de passagiers bank zat. Om de seconde kwam een ander scheldwoord zijn mond uitgerold, allemaal door mijn auto. Ik liep de villa binnen en vervolgde mijn weg onmiddelijk naar de logeerkamer, de kamer waar ik in verbleef. Ik smeet mijn reiskoffer op het bed en vervolgens gooide ik al mijn kleding erin. Ik probeerde niet te denken. Ik vouwde mijn kleding zelfs niet op. Een zucht verliet mijn mond en ik keek in de spiegel, die in de kledingkast hing. Nog nooit had ik me zo bang gevoelt dan vandaag. Er rolde weer een traan over mijn wang toen ik dacht aan vanmiddag. Ik schudde mijn hoofd. “Niet doen Charlotte, nu doen.’’ Fluisterde ik mezelf toe en wreef de uitgelopen mijn make-up van mijn wang af. Weer zuchtte ik en hief mijn schouders op. Ik vestigde mijn blik van de spiegel af en greep naar mijn koffer.
Het geluid van de wieltjes irriteerde mijn oren. Mijn flippers maakte ook een geluid toen ik de trap afliep. “Waar dacht jij heen te gaan?” Ik schrok op van Justin. “Naar huis.” Mompelde ik, ik liep Justin voorbij richting de voordeur. “Ga weg.” Snauwde ik toen Khalil de voordeur blokkeerde. “Jij gaat nergens heen.” Justin’s adem veroorzaakte dat mijn nekharen overheind stonden. “Je hebt gewonnen Bieber. Je wilde me weg hebben en nu ga ik.” Hij streelde mijn arm. “Het is al te laat Braun.” Mijn stem werd schor. “Hoe bedoel je?” “Je kunt niet meer weg.” Fluisterde hij schor in mijn oor. “Ik snap het niet.” Een grinnik verliet zijn mond. “Je hebt je al bemoeid met zaken, die niet voor jou bedoeld waren. Als je nu gaat dan komen ze je halen.” Hij kneep in mijn bovenarm. “Geloof me, dan zul je niet lang meer kunnen blijven ademen.” Mijn lichaam verstijfde. “Luister Charl.” Hij legde zijn hand op mijn bruine haren. “It is Bieber or die.”
Even een boring stukje, maar vanaf nu begint zeg maar pas echt het 'verhaal' haha!
Ik ben geopereerd aan mijn rechter kuit. Ik heb al enkele jaren een sportblessure aan beide benen. Ik kan gelukkig al alweer bijna 'normaal' lopen en probeer weer meer te gaan te activeren!
Verder ben ik trouwens geslaagd voor havo en ben ik super blij! haha
dat moest ik even mededelen.
xxkusejs
Wij hadden geen woord meer tegen elkaar uitgesproken. Justin smeet de deur van mijn kleine auto dicht. Hij had in mijn auto gereden terwijl ik op de passagiers bank zat. Om de seconde kwam een ander scheldwoord zijn mond uitgerold, allemaal door mijn auto. Ik liep de villa binnen en vervolgde mijn weg onmiddelijk naar de logeerkamer, de kamer waar ik in verbleef. Ik smeet mijn reiskoffer op het bed en vervolgens gooide ik al mijn kleding erin. Ik probeerde niet te denken. Ik vouwde mijn kleding zelfs niet op. Een zucht verliet mijn mond en ik keek in de spiegel, die in de kledingkast hing. Nog nooit had ik me zo bang gevoelt dan vandaag. Er rolde weer een traan over mijn wang toen ik dacht aan vanmiddag. Ik schudde mijn hoofd. “Niet doen Charlotte, nu doen.’’ Fluisterde ik mezelf toe en wreef de uitgelopen mijn make-up van mijn wang af. Weer zuchtte ik en hief mijn schouders op. Ik vestigde mijn blik van de spiegel af en greep naar mijn koffer.
Het geluid van de wieltjes irriteerde mijn oren. Mijn flippers maakte ook een geluid toen ik de trap afliep. “Waar dacht jij heen te gaan?” Ik schrok op van Justin. “Naar huis.” Mompelde ik, ik liep Justin voorbij richting de voordeur. “Ga weg.” Snauwde ik toen Khalil de voordeur blokkeerde. “Jij gaat nergens heen.” Justin’s adem veroorzaakte dat mijn nekharen overheind stonden. “Je hebt gewonnen Bieber. Je wilde me weg hebben en nu ga ik.” Hij streelde mijn arm. “Het is al te laat Braun.” Mijn stem werd schor. “Hoe bedoel je?” “Je kunt niet meer weg.” Fluisterde hij schor in mijn oor. “Ik snap het niet.” Een grinnik verliet zijn mond. “Je hebt je al bemoeid met zaken, die niet voor jou bedoeld waren. Als je nu gaat dan komen ze je halen.” Hij kneep in mijn bovenarm. “Geloof me, dan zul je niet lang meer kunnen blijven ademen.” Mijn lichaam verstijfde. “Luister Charl.” Hij legde zijn hand op mijn bruine haren. “It is Bieber or die.”
Even een boring stukje, maar vanaf nu begint zeg maar pas echt het 'verhaal' haha!
Ik ben geopereerd aan mijn rechter kuit. Ik heb al enkele jaren een sportblessure aan beide benen. Ik kan gelukkig al alweer bijna 'normaal' lopen en probeer weer meer te gaan te activeren!
Verder ben ik trouwens geslaagd voor havo en ben ik super blij! haha
dat moest ik even mededelen.xxkusejs
Reageer (4)
ahhh ik vind je story zo geweldig. Mijn abo heb je! en congrats met je slagen! x
1 decennium geledenSterkte met je blessure!! En gefeliciteerd met je diploma!! Snel verder echt geweldig verhaal! X
1 decennium geledenSuper dat je bent geslaagd proficiat meid !
1 decennium geledenIk ben blij dat het alweer beter met je gaat
. Btw je stukje was helemaal niet boring, want nu ben ik juist benieuwd hoe dit allemaal afloopt
1 decennium geleden