Dag 2. Een nieuw thuis

'Elsa word wakker, we zijn aangekomen in Zweden.', de stem van haar vader hoord ik duidelijk. Ik doe mijn ogen open. Het is nog een paar minuten tot dat we echt landen zag ze op het bordje staan. Ik kijk er erg naar uit dat ze landen, tijdens dat ik sliep is ze een beetje misselijk geworden. 'zijn...zijn we er echt?', vroeg ik, Pascal schudde hevig van ja, hij was niet gaan slapen. Ik hoorde hem denken ik heb er zo zin. En mijn kamer is ook nog eens veel groter dan die van mijn zus. Ik schrok weer, kon ze Pascal horen denken? En ze hoorde ook haar moeder denken het is bijna zover we gaan landen en dan zijn we echt in ons nieuwe thuis land. Je verbeeld het maar Elsa mensen kunnen geen gedachte lezen. Het vliegtuig lande. Toen ze eenmaal buiten kwamen voelde ik de wind door hun haar gaan en de spanning in hun botten voelen. Ik voelde me meteen thuis. Ik vroeg:'mam hoe gaan we naar het huis toe?' ze zei:' er komt ze een taxi die ons er heen zal brengen als het goed is is de verhuiswagen er dan ook al. Dan kunnen we het huis meteen inrichten.' na een kwartiertje wachten kwam de taxi aan rijden. Het was een mooi autootje met precies genoeg ruimte voor alle spullen en natuurlijk hun zelf.

Het was een half uur rijden en toen kwamen ze bij hun nieuwe huis aan. Het was echt reusachtig, en gelijk met ons arriveerde de verhuiswagen. Alle spullen werden in het huis gezet en tegen mij en mijn broertje werd gezecht:' gaan jullie de omgeving maar verkennen dan kunnen wij alles inrichten en goed maken.' dat vonden we wel goed, waarom ook niet? We liepen het bos in en keken onze ogen uit. Het was er zo mooi. Vroeger woonden ze in een heel druk dorpje, dit was echt heel anders. Heel veel bomen bos en zelfs klijne bergen waren hier en daar te vinden. Ik was zo blij met het nieuwe huis en de omgeving was ook al zo mooi. Pas na een uur kwamen ze terug van de lange verkenings tocht. Toen ze kwamen terug en de vrachtwagen was al weg alles was uitgeruimd en in de goeie kamer gezet. Ze kwam naar binnen lopen en rook een nieuwe geur. De geur van hun huis. Ik was zo blij, nog nooit was ik in zoon mooi houten huis geweest. Toen ik naar boven liep zach ik meteen welke kamer die van haar was. Haar kamer was rood geverfd. Het was ze gezelig in de kamer. Overal stonden dozen het eenige wat al goed was mijn bed, mijn vader was ondertussen nog bezig met een van haar kasten 'hallo pap' 'hallo Elsa, hoe vind je je nieuwe kamer?' 'geweldig, hij is echt heel mooi' 'dat is erg fijn, en het zal wel wennen zijn het nieuwe eten landschap en al dat soort dingen.' 'klopt, maar een ding weet ik nu al zeker. Ik ga van deze plek houden, het is hier veel fijner dan in Nederland. Moet ik helpen?' ' ja graag.', pufte mijn vader. Na een uur zat de eerste kast in elkaar. 'op naar de volgende zo ik zeggen.' 'nee, eerst even op adem komen hoor. En we hebben trouwens alle tijd van de wereld, je hoeft overmorgen pas naar school.' ik schrok, aan school had ik hele maal niet meer gedacht.'moet ik dan een nieuwe taal leren' hij schudd zijn hoofd:' op jou school praten ze alle maal Nederlands, haal maar gerust adem hoor.' ik lachte, mijn vader was toch zoon grappen maker. Onder tussen waren ze al begonnen aan de kleding kast, na deze kast hoeven we nog maar een dacht ik. Ze zakkte weg in haar fantasie. En toen de kast klaar was was het etens tijd. Ik had erg trek, ik zou een heel rendier op kunnen. Ze aten eigenlijk niks bijzonders een hamburger me aardappels en boontjes. Meschien niet bijzonder dacht ze maar heet is wel erg lekker. Die avond ging ze optijd slapen.

De volgende ochtend werd ze wakker om negen uur ze kwam beneden en zag iedereen al om aan de tafel zitten te ondbijten. Ze ging er bij zitten aten brood. 'Elsa ik ga vandaag naar het dorp, ga je mee?' 'maar al te graag mam.' ze glimlachte. Even later zaten ze op de fiets te praten over de omgeving, en hoe mooi die wel niet was. Snel kwamen ze in het dorp aan daar kochten ze van alles van boodschappen tot kleding. Ze vergaten de tijd zowat, alles was leuk tot dat er een stel jongens kwam die ons zomaar uitscholden. Waar voor dat was? Ik had geen idee. Maar een uur na dat was gebeurd gingen ze terug naar hun huis. Daar vertelden ze alles, maar ach wat kon haar vader er aan doen? Wat gebeurt is is gebeurt. Het was imideliels 5 uur ze keken s'avons tv en alles was rustig. Na een tijd je ging ik naar boven om te slapen. Maar echt slapen kon ze niet, ze lach maar te piekeren over dit en dat, waar voor deden die Jonges zo? Wie waren die mensen uit haar droom? Na een tijdje viel ze in slaap.

maar die werd onder broken door een geluid die ik zelf al tegoed kende. Buiten kon ik wolven horen huilen. Ik ging naar buiten om te gaan kijken, daar zach ze een roedel wolven staan een stuk of zeven er stonden zes op de grond en een op een rotsblok. Die op het rotsblok was wit met licht blauwe ogen, het was een vrouwtje. Daar stond ik naar te kijken. Maar toen ze een takje knakte kwam ze in de problemen, alle wolven keken haar rigting uit. Toen zagen ze haar staan en rende op mij af. Ik rende zo hard als ze kon weg, aar het had geen zin. Ik struikelde en toen ik op wou staan om verder te rennen stonden de wolven in een cirkel om haar heen. Ik verwachte dat ik aangevallen zou worden, dat gebeurde niet. In plaats daar van staarde ze haar aan. En toen zag ze pas dat de leider wof voor haar stond, die keek me recht in haar ogen aan. Grijnsde even en veranderde toen in een mens. Ik slikte, dit kon niet. Dat was ze zelf even later veranderde elke wolf in de mensen waar over ze droomde. Toen schrok ik wakker. Ze hijgde hele maal. Nog nooit had ik zoon rare droom gehad. Dit was geen toeval er was wat met die mensen en haar zelf. Hoezo was zij de leider van die wolven of mensen of zo? Wie waren die mensen? Zou ze hen ooit ontmoeten? meschien vandaag? Zouden ze wel aardig zijn? Zou de rest van de school ook wel aardig zijn? Ze viel weer in slaap, in een diepe onrustige slaap.