Dag 1. Verhuizen

'Elsa op letten.' Ik schrik van de plotselinge stem van haar leraar die boos voor de klas staat.'wat is het andwoord van vraag 5', vraagt hij. Ik keek in mijn boek, maar kin de vraag niet vinden. 'Bij de les blijven Elsa, een 6 wegens slecht gedrag. En schrijf de hele pagina maar over.' Ik zuchte, waar voor moet zij nou altijd op haar donder krijgen. Ze kan er ook niks aan doen dat ze snel afgeleid is. Ze begint maar vast met het over schrijven, hoe eerder het af is hoe beter. Ze denkt terug aan de basis school daar kreeg ze nooit op haar donder, het was pas een jaar geleden dat ze daar nog zat. Toen vond ze dat al zwaar. Ze lacht zacht, nu moet ze veel meer doen dan vroeger. Vlak voor dat de bel ging was ik eindelijk klaar met het overschrijven ,het was niet niks. De leerar zei:' het huiswerk voor vandaag is bladzijde 23 en 24 van je werkboek, en vergeet niet volgende week proefwerk.' toen ging de bel en de hele klas dromde naar de deur. Toen ik zelf buiten kwam besefte ik dat ik voor vandaag geen school meer had. Fijn, naar huis en dan relaxen. Ik stapte op de fiets en vertok naar huis. Het was een redelijk eindje.

Een maal thuis aan gekomen vroeg haar moeder:'hoe was je dag?' ' welredelijk', andwoorde ik. Ik had geen zin in het eindeloze gesprek met haar moeder. Ik liep snel weg en plofte even later op de bank voor de tv, waar ne het nieuws op was. Niks bijzonders eigenlijk. Toen kwam mijn moeder naast haar zitten en zei:' meschien is het onverwachts maar ik moet het wel vertellen, we gaan verhuizen.' ze wachte even voordat ze verder vertelde ' we gaan verhuizen naar Zweden.' 'wat!?', vlapte ik eruit. 'hoezo? Ik heb net vrienden gemaakt op deze school!' maar het enige wat haar moeder deet was weg lopen. ' waarom? Vraag ik je waarom?' ' omdat het nou enmaal zo is, pak je spullen en stop alles in verhuis dozen, we vertrekken zaterdag.' zaterdag, dat was al over twee dagen. Hadden ze het niet even eerder kunnen zeggen? Mokkend liep ik de trap op naarhaar kamer. Daar stonden al veel dozen klaar. Plotseling schoot een doos open en Pascal kwam er uit springen en die schreeuwde:' boe!' ik schrok erg maar raakte toen ook in de slappe lach. Haar kleine broertje vond het leuk haar aan het schrikken te maken.' je schrok, je schrok' hij was zo opgetogen dat hij omviel maar gelukkig deed hij zich geen pijn. Hij lachte alleen maar, en ik? Ik lachte gezelich mee. Toen zei ik dat hij weg moest gaan want ik moest alles nog in pakken. Beteuterd keek hij mij aan, en dacht moet dat nou. Toen liep hij weg. Ik zuchte en ging toen alles maar inpakken. Morgen zou de verhuis wagen al komen. Ze zouden de laatste avond op een lucht bed slapen. Toen schrok ik, kon ze nou de gedachten van haar broertje lezen? Nee, dat was een verbeelding. Ik ging verder met inpakken. Toen haar moeder riep:' eten' was ik pas op een kwart. Ik ging naar beneden en aan tafel zitten. We aten macaroni. Toen vroeg ik:' hoe ziet ons huis er uit?' pap en mam keken elkaar even aan en pap vroeg aan mijn moeder:' denk je dat ik het moet laten zien Elsa?' dat lijkt me een goed plan Marcel.' toen liet haar vader een plaatje zien van een heel groot huis midden in het bos. Het huis was groen met zwarte dakpannen. 'dus dat is ons nieuwe huis?' vroeg ik voor zichtig. 'ja mooi he? Het is 30 kilometer van jullie nieuwe school af. En het licht ergens in het oosten in zweden. Je zal het er erg mooi vinden hoor.' Ze glimlachte bijde van oor tot oor. Toen het eten op was ging ik weer naar boven om haar tas verder in te pakken. Ik was eindelijk klaar om half twaalf. Toen ging ik slapen. Ik droomde die nacht over wolven en mensen die ze niet kenden, en even later zach ze zich zelf in een wolf veranderen.

S'ochtends werd ik wakker van een rovelend geluid. Het was half zeven al haar verhuis dozen waren weg en toen ik naar buiten keek zach ik daar de verhuis wagen staan en haar vader stond bij haar bed die zei: opstaan, we moeten je bed uit elkaar halen en die naar vrachtwagen brengen doe het kussen en de deken in de laatste doos die nog op de overloop staat. Een beetje opschieten de verhuiswagen vertrekt over een uur en de kasten moet en ook nog uit elkaar worden gehaald het spul van je broertje is al opgeruimd hij staat buiten naar de verhuiswagen te kijken. Een beetje op schieten.' samen haalden ze het bed en de kasten uit elkaar het verliep wel redelijk snel om vijf hoor half acht waren ze klaar met alles uit elkaar halen en in de vrachtwagen te stoppen. Toen had haar moeder broodjes gesmeerd voor op school en ontbijt.

Toen ik naar school fietste bedacht ik me plotseling dat dit de laatste dag dat ik mijn klas genoten zal zien, tranen schoten in mijn ogen bij die gedachte. Toen ik aankwam was het eerste uur verzorging. Daar tijdens zou ik de rest het wel kunnen vertellen. Toen de tijd aan gebroken was haalde ik diep adem en vertelde toen het hele verhaal aan iedereen de meeste zaten stil te luisteren ook een deel was een beetje aan het snikken ze was met veel mensen hele goede vrienden geworden toen vroeg uiteindelijk vroeg Virra haar beste vriendin:' blijven we wel dingen van je horen?' waar op ik andwoorde:' ja, ik heb skype en daar mee kun je video thatten. Mijn naam daar op staat op het papiertje wat jullie ze meteen krijgen. En natuurlijk stuur ik nog wel eens een kaartje waar ik dingen in vertel. Maar ik zal jullie wel erg missen hoor.' de les verliep voorde de rest heel rustig en zonder praten. Toen de bel ging liep ik baar het volgende vak, het was wiskunde. De laatste wiskunde les. Na deze les leverde ik het boek in en liep naar het volgende vak. De lessen die volgenden verliepen ongeveer het zelfde. Toen toch echt voor het laatste de bel ging nam ik toch echt afschijn daar bij waren veel tranen, en vansomige zelfs een klein kadootje. Toen vertok ik naar huis en daar verveelde ze zich wel erg. Toen ze toch s'avonds eindelijk gingen slapen huilde ze erg van verdriet maar ook van de opwinding.

Toen ik s'ochtens om vier uur wakker werd gemaakt nam ik afscheid van mijn oude huis waar in ik was opgegroeid het deed mij pijn dat ik dit meschien nooit meer zou zien. Ikstapte in de auto, we gingen naar het vliegveld om daar in het vliegtuig te stappen en de auto bij opa en amo achter te laten die hem zouden verkopen en het geld wat ze daar voor hadden gekregen naar ons testuren voor een nieuwe auto. Toen we op het vliegveld aan kwamen moeten we eerst onze laatste bagage inleveren en dan naar slurf 14 gaan om in het vliegtuig te stappen. Met zou zes uur duren voordat we er zouden aan komen. Toen we zaten viel ik vrijwel meteen in slaap, ik droomde weer over de wolven en de onbekende mensen.